وقتی بچه های جاریم میان خونه ی پدرشوهرم رفتنی دخترم پشت سرشون گریه میکنه که بره خونشون.دوباراتفاق افتاده.چندباری رفته خونشون عادت کرده حالا.نمیدونم این گریه کردنشو چجوری ازسرش بندازم.

هیچی فقط بغلش کن بگو میدونم دوست داری باهاشون بازی کنی ولی اونا رفتن خونشون که بخوابن ماهم باید بریم خونمون بخوابیم
حالا دوست داری مسابقه بدیم تا خونه یا بستنی بیارم بخوریم
بچه هارو با بازی متقاعد کنید نه حرف

پسر منم اینجوریه خدا نکنه کسی از فامیل تزدیک و تو خیابون ببینه ول نمیکنه طرف بخواد بره میکنه عربده و جیغ و داد که منم برم باهاش یا اونم بیاد باهامون. خونه کسی هم بریم همینه نمیاد. تازه بچه من پیشرفتس میریم تو پارک و خیابون بچه باهاش بازی کنه یخواد بره یا ما بریم اصلا برات نگم چی میشه😵‍💫😵‍💫😵‍💫😵‍💫😵‍💫

چندبار نذاری بره دیگه کسی جرئت نمیکنه بگه بذار بره

ما با مادرشوهرم و جاریم و تویه خونه ایم واحد هامون جداس ولی حیاطمون یکیه
چند بار وقتی کوچیک بود خاسته بره نزاشتم الان دیگه اصلا نمیگه

دختر منم همینه

چرااینقدرحساسی عزیزم اگه جاریت ادمه خوبیه وبچه هاش خوبن مشکلی نیست که اما بهتره نزاری عادت کنه چون این باعث میشه هرجای دیگه هم خواست باگریه کارشوراه بندازه

معمولا 99درصد بچه ها تو این سن اینجور هستن
دختر من کسی بیاد خونمون میخاد باهاشون بره جایی هم بریم نمیاد باهامون یا با گریه میاد یا هم گولش میزنیم چون اصلا با صحبت اروم نمیشه