۴ پاسخ

عزیزم ناراحت نشی بچه‌ها خیلی معصومن و مهربون هر جور باهاشون رفتار کنی همونطور بار میان الگوی رفتاری بچه از پدر و مادرش شکل میگیره حتمآ باهاش بدرفتاری میکنید و همین کتک زدن بچه خودش باعث این رفتارهاش شده بهش محبت کن براش وقت بزار سرگرمش کن چون بچه ای که بیخودی جیغ میزنه دنبال توجه و محبت هست

عزیزم طبیعیه اتفاقا باید خودش رو ابراز کنه این برای آینده اش هم بهتره
و خب بچه منطق مارو که نداره و دوس داره همه چی رو تجربه کنه درکش کن عزیزم
طبیعیه به حرف گوش نده
اتفاقا امروز یه کلیپ میدیدم میگفت مثلا بچه ای سه سالشه یه بچه دیگه میاد تو خانواده دیگه نمیگن اون سه سالشه همش و انتظار یه بچه چندسال بزرگ تر رو دارن ازش
عزیزم من خودم گاهی داد میزدم تااینکه دوره والدپروری گرفتم و فهمیدم مادر تکانشی به بچه آسیب میزنه یعنی مادر بااااید قابل پیش بینی باشه نه مثلا حالش خوب بود با بچه خوب رفتار کنه بد بود با بچه بد رفتار کنه این درست نیس
خلاصه الان دارم تمرین میکنم رو خودم کار کنم ولی گاهی بازم از دستم در میره صدام بره بالا ولی دارم بهتر میشم هی باید به خودمون یادآوری کنیم که بچه طبق طبیعیتش داره رشد میکنه این ما هستیم که صبرمون کمه از کوره درمیریم حتما باید رو خودمون کار کنیم وگرنه همین رفتارهامون به بچه هامون آسیب میزنه باید صبرمون رو زیاد کنیم اون لحظه که اعصابت بهم میریزه سریع به خودت یادآوری کن بگو اونکه قصدش عصبی کردن من نیس اون خواسته اش براش مهمه و این طبیعیه و اتفاقا باید همینطوری باشه
مگه ندیدی روایت هم داریم که بچه ۷ سال اول سرور و اقاس باید سعی کنیم هی نه نگیم ولی اگه گفتیم هم باید رو حرفمون بمونیم البته حتما با مهربونی و گرما بگیم مثلا وقت خوابه بگیم بچه میخواد با گوشی بازی کنه اصلانباید عصبانی بشیم باید با مهربونی بغلش کنیم قربون صدقش بریم بگیم عزیزدلم وقت خوابه و رو حرفمون بمونیم ما سر هرچیزی میگیم نه آخرم تسلیم گریه هاش میشیم دیگه سلاحش میشه گریه چون میدونه انجام میشه در صورتی که ما هی نباید بگیم نه الکی بعد کوتاه بیایم باید واقعا در مواقع ضروری

بخدادخترمنم اینطوریه توخواب خیلی جیغ میزنه وگریه میکنه پسرمم ۱۰ماهشه همش اونو باگریه وجیغ بیدارمیکنه خوب من خودم اعصابم خوردمیشه کنترلمو ازدست میددم بعضی وقتا میزنم

پسرمنم همینه عزیزم ..حق میدم منم خیلی عصابم خورد میشه ولی سعی کن نزنیش

سوال های مرتبط

مامان رایان مامان رایان ۳ سالگی
تجربه شخصی:من از یک سالگی جیش رو گفتم و یک سال و نیم کلا دیگه پوشک نشدم. ولی الان از دستشویی رفتن بیزارم.شاید اون موقع برام زود بوده. مامانم با خوشحالی میگه حتی شبا اصرار می کردی که حتما ببریمت دستشویی و از پوشک شدن بدت میومد. خب اینا باعث شده مامان من به اشتباه فکر کنه من آمادگی دارم. نتیجه اینکه الان تا جایی که بشه اغلب خودم رو نگه می دارم. یا دائم برای خودم کار ديگه می تراشم که نرم سرویس. مشکلات زیادی ام بابتش پیدا کردم. سنگ کلیه و یبوست و سندروم روده و ...
پس اینکه بچه ها درمقابل پوشک شدن مقاومت می کنن خیلی طبیعی و گذراست و اصلا نشونه آمادگی نیست.
دوستان نه روح و روان بچه رو به بازی بگیرید نه خودتون رو اذیت کنید و نه خونه تون رو به جیش و پی پی بکشید‌
خودش اتفاق می افته همونطور که توی عکس نوشته توضیح دادم.
شما فکر می کنید وقتی بچه مداوم خطا داره همین که سرش داد نمی زنید خوبه ولی اون احساس می کنه نتونسته کار درست رو انجام بده. و کم کم اعتماد به نفسش از بین می ره چون شما دارید بهش می گید نباید توی شلوارت جیش و پی پی کنی باید بریم دستشویی درحالی که اون خودش می دونه فقط بدنش برای این خود کنترلی هنوز آماده نیست و کاری از دستش برنمیاد جز حس ناتوانی و عدم اعتماد به نفس که تا بزرگسالی همراهش خواهد بود و ممکنه باعث خیلی از شکست هاش بشه درحالی که نه خودش و نه شما نمی دونید ریشه ش همین اصرار به زود گرفتن از پوشک بوده. .و اینکه تند تند بردن به دستشویی و اینطور عادت دادن هم از نظر روانشناسی کودک رد شده.
خود بچه کم کم آمادگی پیدا می کنه.
اینجا زیاد دیدم که می گن یهو پوشک نکردیم بچه مون سه چهار روز یا پی پی نکرده‌!
این دیگه اوج نا آگاهی یک مادر هست!
بابای نیلای حبیب الهی بابای نیلای حبیب الهی ۳ سالگی