مامانا خيلي ناراحتم
پسرم دوست داره بره با بچه ها بازي كنه ولي بلد نيست درست ارتباط بگيره بچه ها باهم حرف ميزنن بازي ميكنن اين الكي چرت و پرت ميگه الكي ميخنده يحورايي فقط تقليد ميكنه زياد متوجه نيس چي به چيه گاها ميبينم بچه هاهم محلش نميدن يا مسخره اش ميكنن اين متوجه نميشه الكي دنبالشون ميدوعه امروز از سركار اومدني هم ديد بچه ها توو كوچه ان گفت ميشه برم پيش بچه ها نذاشتم بره ناراحت شد بغض كرد حالاهم هرچقد ميگم پاشو ببرمت پيششون ميگه نه توگفتي نرو منم ديگه نميخام افسرده شد گفت برام كارتون باز كن قلبم داره ميتركه همش گريه ام ميگيره به صورتش نگاه نميتونم بكنم
ديگه نميدونم چيكار كنم چجوري بهش ياد بدم ارتباط گرفتن رو😔

عزیزم غصه نخور، خیلی از بچه‌ها تو این سن بلد نیستن چطور وارد بازی بشن و این مهارت کم‌کم با تمرین یاد گرفته میشه. چند تا کار میتونی تو خونه و بیرون انجام بدی که کمکش کنه:

1. تمرین نقش‌بازی تو خونه
با خودت یا با عروسک‌ها صحنه‌سازی کن، مثلا دو تا عروسک دارن بازی می‌کنن، بعد یکی از بیرون میاد میگه «منم بازی کنم» و وارد میشه. اینو چند بار باهاش تمرین کن.

2. جمله‌های آماده بهش یاد بده
بهش یاد بده وقتی میره پیش بچه‌ها چی بگه، مثلا: «منم میام؟»، «میشه با هم بازی کنیم؟»، یا حتی یه پیشنهاد بازی مثل «بیاین قایم‌موشک بازی کنیم».

3. همراهی مرحله‌ای
اول خودت کنارش برو و با بچه‌ها سلام کن و شروع بازی رو کمکش کن، بعد کم‌کم بذار خودش ادامه بده.

4. دعوت به خونه یا پارک
یکی‌دو تا از بچه‌ها رو که بیشتر می‌پسنده، برای بازی دونفره یا سه‌نفره دعوت کن. جمع‌های کوچیک کمک می‌کنه راحت‌تر ارتباط بگیره.
5. تقویت اعتمادبه‌نفس
هر بار که حتی یه تلاش کوچیک کرد (مثلا گفت سلام یا نزدیک شد) حسابی تشویقش کن، حتی اگه بازی شکل نگرفت.

خوب مگه چیه دختر منم خو فقط ۴ سالشه بچه ها محله مدرسه میرن اینم همینطوری بینشون میچرخه و میخنده خوب اینم یاد میگیره اصلا باید بره که روابط و طرز برخورد یاد بگیره

حتماً اونو بزرگترن چون بچه‌های ما هنوز مسخره کردن و بی‌ادبیو نمی‌فهمن بعدم باید ببرش مثلاً یه جایی مثل مهد یا با بچه‌های مختلف درگیر بشه بفهمه که چه رفتار و واکنش‌هایی دارند

این رفتارا فقط بخاطر اینه که اکثرا تنها بوده .. باید بزاری بره توی جمع . توقع نداشته باش با یکی دو بار سریع اوکی بشه . زیاد ببرش توی جمع بچه ها . خودش یاد میگیره

دختر منم همینه بخدا من ی شب زار میزدم براش اینقدر گریه کردم

حتما زیاد بین بچه ها نرفته اطرافش ساکت و آروم بوده باید توفضای بچه ها باشه ببرش پارک بین بچه ها یا پیش اقوام تاعادت کنه ک بعد ا توی مدرسه براش مشکلی پیش نیاد

پسر من باز برا همه گارد میگیره، هرکس میخواد باهاش بازی کنه ،یا وسیلش دست بزنه ،شروع می‌کنه جیغ زدن. با بقیه که سلام میکنیم اصلا سلام نمیکنه،خجالت میکشه، هرکس چه بزرگ چه کوچیک بیاد باهاش حرف بزنه، گارد میگیره و جنجال میکنه، واقعا نمی‌دونم چکار کنم ،هرچه باهاش حرف میزنم بازم اثر نداره . پارک میبرم با هیچکس دوست نمیشه همش دوس داره تنها بازی کنه

عزیزم من اینو متوجه شدم که بچه های ما مدیریت هیجان بلد نیستن، وقتی بچه ها رو میبینن انقد خوشحال و هیجان زده میشن که همش میدوعن و میخندن و به بچه ها از تخیلاتشون میگن. بذار بره باهاشون بازی کنه و اصلا ناراحت نشو فقط بهش یاد بده احساساتش رو و جوی بگیر، بگو مامان خوشحالی دوستات رو دیدی یا مثلا بگو میدونم چقدر خوشحالی عزیزم

تو خونه باهاش بازی کن بازی یادش بده و مدام تو محیط پارک و شهربازی و... ببرش بازی بچه ها رو ببینه رفته رفته یاد میگیره

دقیقااا حالتو میفهمم

پسر منم میره در خونه نگاه بچه ها میکند می‌خندد فقط صدا میده

باید بیشتر تو محیط بچه ها قرار بگیره خودش کم کم یاد بگیره تجربه کنه کلاس ببرش یا مهد ببرش الان وقتشه.. براش قصه بگو درمورد دوست پیدا کردن ک چطوری ارتباط بگیره چی بگه یادبگیره تو بازیو قصه خوب اموزش میبینن بچه ها خیلی

پسر منم همینه
مثلا الکی میخنده 😐 نمیتونه احساساتش و کنترل کنه

چرا نمیتونه ارتباط بگیره؟مگه خدایی نکرده مشکلی هست؟کامل صحبت نمیکنه مگه؟