گاهی اوقات با خودم فکر میکنم چه غلطی بود کردم و بچه آوردم داشتم زندگیمو میکردم یه بچه رو آوردم که بشه هم نقطه ضعفم وعاشقانه دوسش داشته باشم هم بشه شکنجه روحی و جسمیم
واقعا بعضی وقتا کم میارم حس میکنم مغزم نمیکشه دلم میخواد واقعا سرمو بزارم بلند نشم وقتی به یکسال قبل نگاه میکنم میگم چجوری تحمل کردم همش درگیر رفلاکس و کوفت و زهرمار بودم الانم که بزرگ شده مثلا رفلاکسش خوب شده یاد گرفته سر هرچیز مزخرفی گریه کنه اونقدرررر که بالا بیاره ینی عملا زندگی من با استفراغ پیوند خورده 😞
و اطرافیان بابت این موضوع سرزنشم میکنن فکر میکنن با گفتن اینکه خوب بچست دیگه حال من خوب میشه اونایی که بچه بد غذا دارن میدونن یک لقمه که میخوره چقدر آدم خوشحاله حالا تصور کنین سر رفتن برق خاموش شدن پنکه همون یه لقمه رو بالا بیاره

تو چقدر،منی😞

چقد همه مون این حس هارو اینروزا تجربه میکنیم

منی ک بعد ۴ ماه پریود شدم دارم از درد وحشت ناک میمیرم تازه داره میپره رو شکمم با جای درد بخیه ها درد خودم درد کمرم باگریه ها و ایرادی بچه دیگه طاقتم لبریز شده از درد دارم میمیرم 😓

آخ از بالاآوردن نگم برات دخترمن ازهمون اول بددل بودیعنی ی چیزیودوست نداشت بالامیاورداونم ن یکم جوریکه همه لباساش حتی فرش ایناکثیف میشه آنقدر غصه میخورم سراین قضیه

عزیزم بیش حسی دهانی نداره؟ میخوای یه بار ببرش کار درمانی راه حل بدن بهت