همیشه ته وجودم ی ناراحتی دارم واس پسرم چون از خونوادم دورم البته خیلی دور نیستیم سه ساعت راهه و من حتما ماهی یبار میرم ببینمشون اما خب واس پسرم ناراحتم چون تنهاس از طرفی همش به خودم دلداری میدم میگم مهم اینه رابطه خودمو شوهرم خوبه و پسرم تو خونه ای بزرگ میشه که عشق و ارامش هست اما بازم دلم واس تنهاییش میسوزه واقعا هرکیو میبینی تو زندگیش یکسری کمبود داره امیدوارم این کمبودی که پسرم داره روش تاثیر منفی نذاره😩🥲

خیلی سخته. مفهممت. کسی راه دوری باشه و بچه اش تنها باشه میدونه چقدر سخته

منم دوسال تهرانم دخترم خیلی تنهاست خودم ۲۷سالمه ده سال پیرتر شدم خیلی سخته غریبی

منم همینم متاسفانه بعضی وقتها میخوام برگردم شهرم ولی شهرم کار برای شوهرم نیست وبچه هام اینده ندارن
الان سه روزه ازشهرستان اومدم دخترکوچیکم عینه دیوونه ها شده دختر بزرگمم همینجوری بزرگ کردم الانم کوچیکه همین بساط رو دارم
بعضی وقتها بغضم میترکه 😭😭

اتفاقا بچه ایی که به یه روال بزرگ‌میشه ارام تر و مودب تر هست تا بچه ایی که همش همه در باره تربیتش نظر میدن

منم دخترم تنهاس بفکر دومی ام ولی شرایطش جور نیست

ولی من این ناراحتی تورو می‌خوام نه از خانوادم !
بلکه از خانواده شوهرم می‌خوام دور بشم فقط خودمو شوهرم باشیم خیلی دخالت میکنن هرچی باشه خیلی خستم کاش یه شهر دیگه بودیم🥺

دختر منم خیلی تنهاس

سخته آره منم 8ماهه اومدم رشت
کسی ام اینجا نداریم.
بچم خیلی تنهاشدع😔
این ماه 24تولد پسرمه میریزم مشهد😍

تازه از شیر شب خلاص شدی .نکنه ب فکر دومی شدی ک این پیام گذاشتی😂😂

اگه قصد دومی داری بیار که لازمت میشه

من شش ساعت دورم دوماه یبار میبینمشون پسرم خیلی تنهاس خیلی غصه میخورم