داشتم تاپیکای اوایل بارداری رو میخوندم،یه لحظه تموم اون سختیا اومد جلو چشمم،چه روز و شبای سختی رو گذروندم،بدترین دردا رو تجربه کردم،ولی بدتر از همه اون دردا اون دو هفته ای بود که پسرم nicu بستری بود،بدترین حس دنیا بود هر روز از بیمارستان دست خالی برگشتن،اینکه شبا از خواب میپریدم میدیدم گهواره خالی بغل دستمه انگار جونمو میگرفتن،گذشت همه اون روزا همه اون دردا همه اون نداشتنا،الان خدارو هزاران بار شکر همه چی خوبه پسرم کنارمه سالمه نزدیک دوسالگیشه😍
اما آسیبی که به روح و روان من خورد هیچ موقع خور نمیشه🙂💔

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط