📌📖 ورق گردون (مطالعه ورق به ورق تاب آوری)

6️⃣ موضوع: حالا تو هی بگو صبر و آرامش، مگه این بچه ها میزارن 2 دقیقه آروم باشیم؟!🤔

تربیت فرزند بدون تاب‌آوری و صبر اصلاً امکان نداره. این کار فقط با گفتن "بکن و نکن" پیش نمیره، نیاز به همراهی عاطفی و درک متقابل داره. صبر، کلید طلایی تربیت موفقه 🗝.

داستان اینجاست که محبت ما به فرزندمون باید از محبت اون‌ها به ما بیشتر باشه. اگه بچه‌ای شیطنت کرد یا بی‌ادبی کرد، نباید ارتباط عاطفی رو باهاش قطع کرد. حتی در زمان تنبیه (که آخرین راهه)، نباید از فرزند دلخور بشیم، بلکه باید از کار اشتباهش ناراحت باشیم و محبت رو بیشتر نشون بدیم تا بدونه ما با عملش مشکل داریم نه خودش. همین تاب آوردن و مدیریت احساسات، بچه‌ رو به مسیر درست برمی‌گردونه.

فرزند صالح یه نعمت الهیه که نور چشم پدر و مادره. اگه با صبوری تربیتش کنیم، بعد از بزرگ شدن مایه آرامش و انس ما میشه. ولی اگه بی‌صبری کنیم، ممکنه خدایی نکرده دشمن ما بشه و آبرومون بره.

حاضرید برای ساختن آینده فرزندتون، امروز بیشتر صبوری کنید؟

ورقی از کتاب #تاب_آوری 👇
https://shop.roohbakhshac.ir/b/book-5

تصویر
۱ پاسخ

امیدوارم بتونم صبوری کنم😂😂😂😂

سوال های مرتبط

مامان آلما مامان آلما ۱۷ ماهگی
مامانای مهربون سلاممم❤️

پیشنهاد میکنم کتاب:
«کودک، خانواده، انسان» | ادل فابر و الین مازلیش
(در بعضی ترجمه‌ها: «چگونه با کودکان صحبت کنیم تا گوش بدهند، و چگونه گوش بدهیم تا با ما صحبت کنند») رو حتما بخونین.

قبل از اینکه آلما به دنیا بیاد، فکر می‌کردم ارتباط با بچه‌ها فقط به شیر دادن و پوشک کردن خلاصه می‌شه. ولی کم‌کم فهمیدم بچه‌ها از همون ماه‌های اول هم با ما حرف می‌زنن فقط زبونش فرق داره.
این کتاب دقیقاً از همون ارتباط می‌گه. اینکه چطور با بچه‌مون حرف بزنیم، چطور به حرفاش گوش بدیم، و چطور به احساساتش احترام بذاریم.

چیزهایی که از این کتاب یاد گرفتم:
*به‌جای "نکن!" بگم چی میتونه بکنه
*اول احساسشو ببینم، بعد راه‌حل بدم
*لازم نیست همیشه راه‌حل بدم، گاهی فقط باید کنارش باشم
*بچه‌ها بیشتر از تنبیه، با درک شدن یاد می‌گیرن


لحن کتاب چطوره؟
کاملاً صمیمی و خودمونی هستش. پر از گفت‌وگوهای واقعی بین والد و فرزند، مثال‌هایی که حس می‌کنی از دل زندگی خودته.

مناسب برای کیه؟
به نظرم برای همه‌مون،حتی اگه بچه‌مون هنوز خیلی کوچیکه.چون پایه‌ی رابطه، از همین حالا شکل می‌گیره.
از اپ طاقچه میتونین تهیه اش کنین.

اگه شماهم کتاب خوبی رو میشناسین معرفی کنین لطفا.❤️
مامان پسرگلم مامان پسرگلم ۱۴ ماهگی
* باورهای غلط تربیتی که باید کنار بذاری شون❗️❗️❗️*

* 1. "بچه باید حرف‌شنو باشه، وگرنه بی‌ادبه" ❌️

– این باور جلوی ابراز نظر و خلاقیت کودک رو می‌گیره. بهتره به جای اطاعت مطلق، مهارت گفت‌وگو و مذاکره رو بهش یاد بدیم.✅️

2. "اگه گریه کنی، ضعیفی"❌️

– این طرز فکر باعث سرکوب احساسات و مشکلات روانی در آینده می‌شه. باید به کودکان یاد بدیم که همه احساساتشون رو بپذیرن و مدیریت کنن.✅️

3. "تنبیه بدنی تربیتش می‌کنه"❌️

– تحقیقات نشون داده که تنبیه بدنی باعث افزایش پرخاشگری و مشکلات رفتاری می‌شه. بهتره از روش‌های انضباطی مثبت استفاده کنیم.✅️

4. "بچه‌ها نباید در بحث بزرگترها دخالت کنن" ❌️

– این دیدگاه باعث می‌شه کودک احساس بی‌ارزشی کنه. بهتره در حد سنش بهش اجازه اظهار نظر بدیم تا اعتمادبه‌نفسش تقویت بشه.✅️

5. "اگه همه چیز رو براش فراهم کنم، خوشبخت می‌شه"❌️

– این باور باعث می‌شه کودک به فردی وابسته و کم‌تحمل تبدیل بشه. باید بهش یاد بدیم برای رسیدن به اهدافش تلاش کنه.✅️
مامان پسرگلم مامان پسرگلم ۱۴ ماهگی
💕💕


نوزاد هنوز حرف زدن بلد نیست. تنها راهی که می‌تونه نشون بده چی می‌خواد یا چه‌حسی داره، همون گریه‌هاشه، حالت صورتش، یا تکون‌های بدنش. یعنی با یه زبان غیرکلامی با مادر ارتباط می‌گیره.

اگه مادر بتونه این نشونه‌ها رو با دقت و حساسیت بخونه و درست جواب بده، نوزاد کم‌کم درک شدن رو تجربه می‌کنه می‌کنه و یه حس امنیت درونی پیدا می‌کنه.
ولی اگه مادر جوابای بی‌ثبات بده یا درست متوجه نشه، بچه یاد می‌گیره که حتی اگه نشونه هم بده، کسی نمی‌فهمه. پس بهتره اصلاً چیزی نگه.

همین تجربه می‌مونه توی ناخودآگاه و بعدها توی رابطه‌های عاطفی بزرگسالی خودش رو نشون می‌ده.

بعضی از ما به‌جای اینکه بگیم چی می‌خوایم، ساکت می‌مونیم و انتظار داریم طرف مقابلمون خودش بفهمه. وقتی نمی‌فهمه، ناراحت می‌شیم یا احساس می‌کنیم دوستمون نداره.

در واقع، هنوز توی همون دنیای کودکانه گیر کردیم که فکر می‌کردیم اگه کسی واقعاً دوسمون داشته باشه، باید بدون اینکه چیزی بگیم، بفهمه چی تو دلمه.

ولی رابطه‌ی سالم یعنی بتونیم راحت و صادقانه بگیم چی می‌خوایم.
مامان علی اکبر و آجیا مامان علی اکبر و آجیا ۱۶ ماهگی
به نظر شما هم چند فرزندی ظلم به بچه اوله؟
از صبح بیدار شدن دو نفری رختخواب ها رو تا کردن تا اتاق آوردن که من بچینم تو کمد. ورزش کردیم
بعد صبونه خوردیم،
کمک کردن سفره رو جمع کنیم.
گلپسری کیف جینگولکای خواهرشو آورد و براش مدل مو درست کرد.النگو و دستبند براش پوشوند که با لباساش ست بشه(نازدارخانوم هیچوقت زینتیجات دوس نداره مداوم بپوشه و اگه من یا پدرش بگیم محاله قبول کنه بپوشه،فقط برای برادرش میپوشه😁)
الانم اسباب بازی برداشتن و هر کدوم سناریوهای جدید ارائه میدن تا به یه طرح مشترک برسن و بازی کنن.
ترکیبی از بازیهای فکری ، هیجانی حرکتی ، خاله یازی ، اژدها سواری و کشتی سواری ، ماهیگیری ، نینجایی ، ابرقهرمانی و سناریویی که تهش به دست میاد تلفیقی از مورد علاقه های جفتشونه.
این ماییم که ارتباط بین بچه ها رو شکل میدیم،و خدا کمکمون کنه تا بتونیم جوری این نسل رو تربیت کنیم که هم بهترین برادر و خواهر واسه هم باشن ، هم بهترین بنده برای خدا.
بنظرم تک فرزندی (به شرطی که شرایط برای چندفرزندی محیا باشه) بزرگترین محرومیت و ظلم برای بچه هاس.
بچه ها با لباسهای مارک دار ، اسباب بازیهای گرون قیمت ، کافه و رستوران هرروزه ، تولدا و جشنهای لاکچری احساس خوشبختی نمیکنن.فقط تهش یه انسان با توقعات مادی بالا تربیت میشه که شاید دیگه هیچوقت نتونه از داشته هاش لذت کافی رو ببره و آرامش و خوشی درونی داشته باشه،و همیشه به دنبال بیشتر و بالاتر باشه.اما داشتن خانواده ای با حمایت عاطفی و احساسی ، ارتباط قوی و پیوند خانوادگی گسترده تا همیشه میتونه بزرگترین ثروت و ارزشمندترین دارایی براشون باشه
خلاصه که به قولی ما رایت الا جمیلا ، والله 😊🥰💖😍
مامان نورا مامان نورا ۱۴ ماهگی
شکل‌های مناسبی از مواجهه با کودکان در شرایط جنگی یا تهدید:

1. صداقت ساده‌شده، بدون جزئیات ترسناک
بچه‌ها لازم نیست دروغ بشنوند، ولی لازم هم نیست درگیر همه‌ی واقعیت‌های تلخ بشن.
بگو:
🟢 «گاهی بین کشورها مشکل پیش میاد و گاهی آدم‌ها با هم دعوا می‌کنن. بعضی‌ها دارن سعی می‌کنن کار رو درست کنن. وظیفه‌ی ما اینه که باهم باشیم، و تو الان در امانی.»

2. پرسش‌محور باش، نه پُرگو
به جای سخنرانی، بپرس:
🟢 «چه چیزهایی شنیدی؟»،
🟢 «فکر می‌کنی چی شده؟»،
🟢 «بیشتر نگران چی هستی؟»
شنیدن فعال مهم‌تر از توضیح دادنه.

3. احساساتش رو تأیید کن، بدون عجله برای آرام‌کردن
نگویید: «نترس!»
بگویید: 🟢 «می‌فهمم که ترسیدی. خیلیا همین حس رو دارن. من کنارتم.»

4. روتین (برنامه‌ی روزانه) رو حفظ کن
حتی اگه شرایط تغییر کرده، باید تا جای ممکن ریتم زندگی معمول (غذا، خواب، بازی، داستان) حفظ بشه.
ثبات، امنیت روانی می‌سازه.

5. برای تخلیه‌ی هیجانی فضای خلاق بدید
نقاشی، ساختن داستان، بازی‌های تخیلی و بدنی کمک می‌کنه که ترس به شکل سالمی بیرون بیاد.
بپرس:
🟢 «دوست داری ترست رو بکشی؟»
🟢 «اگه یه قهرمان بودی الان چی کار می‌کردی؟»

6. نشان بده بزرگ‌ترها در تلاشند
کودکان نیاز دارن حس کنن آدم‌بزرگ‌ها فعالانه در حال رسیدگی هستن.
بگو:
🟢 «آدم‌های زیادی دارن کار می‌کنن تا این وضع بهتر شه. مامان‌ها، باباها، دکترها، آدمای باهوش...»

7. از خودت هم مراقبت کن
بچه‌ها از بدن و رفتار تو یاد می‌گیرن. اگه تو استیصال نشون بدی، اون‌ها چند برابرش رو تجربه می‌کنن.
پس وقت بذار برای بازسازی خودت، حتی با ۵ دقیقه تنفس یا مکالمه‌ی حمایتی.