شوهرم دیونم کرده به بچم داره تلقین میکنه داریم بهش ظلم میکنیم، شرایط بچه ی دوم نداریم و خودشم دو دله میگه بچه نیاریم بعد گاهی هی غر میزنه بچه گناه داره دو روز دی گه تنها میمونه و ........ اعصابمو خراب کرده خب شرایطش نیست.

بخدا خواهر برادر من انقد باعث ناراحتي من ميشن كه هيجوقت راضي نيستم براي بچه ام خواهر برادر بيارم توو اطرافيان هم خيلي كم پيش اومده طرف با خواهر يابرادرش صميمي باشه

یعنی واقعا اینقدر از تربیت و شرایط جامعه مطمئن هستی که فکر می‌کنید بچه بزرگ شه تنها دغدغه اش داشتن خواهر بردار؟؟؟؟

چه بگم والا. خیلی دیدم یه بچه اومده تو زندگی طرف. اوضاعش خیلی بهتر شده. منم شرایط الان رو با اون موقع که به بچه داشتم مقایسه میکنم میبینم الان اوضاعمون بهتره. در حالی که اون موقع ارزون تر بود از الان. کرونا بود رفت و آدمی نبود خرج کمتر بود ولی الان دست و بالمون باز تره. حساب کتاب ما با خدا فرق داره دو دو تای ما چهار تا ست. ولی برای خدا نه

والا با این گرونی و اوضاع مملکت همین یدونه رو هم خیلیا نمیارن ول کن بابا

شوهر منم مدام میگه بچه دخترمم میگه ولی من گوش نمیدم هم خونم کوچیکه برای خودمون سه تاهم جا نیست ،هم وضع مملکت اجازه بهم نمیده آلودگی هوا بی آبی بی برقی هرکی خب یه جوره من به بقیه کار ندارم میارن خودم واقعا نمیتونم با این شرایط

واقعا آدم دیگه درست و غلط کارشو نمیدونه

خونه از خودتون دارید؟