من واقعا دیگه نمیدونم چی بگم. رفت و امدم رو خیلی کم کردم در حد هر ده روز یک بار منی که هفته ای ۳ بار میومدم خونه مادربزرگ شوهرم. هر دفعه یه عیبی میذاره. عیب های چرت و پرت. یه بار میگه
چرا زبونش قرمزه
چرا لپ راستیش از چپی بزرگتره
چرا لباسش گرمه؟ چرا لباس تنگه ؟ سرده؟
لباسش دخترونه نیست؟
امکان نداره ایراد نگیره خدا شاهده. منم میگم پیره ولش کن . ولی در نهایت با اعصابی خورد میام بیرون.
بخدا بچم مثل گل هیچیش نیست.

ای بابا بخند رد شو چرا برات مهمه وقتی خودت میدونی خدارو شکر بچه ت چیزی نیست .بعضیا فقط یه چیزی میگن که گفته باشن از یه گوشت بشنو از گوش دیگه ت رد کن بره

منم دقیقا این مشکل رو با دختر خاله شوهرم و مادر شوهرم دارم هربار بچه رو میبینن یه عیبی میذارن از شیر خودم گرفته تا رنگ پوست بچم و همش بچه منو با بچه پسر دایی شوهرم مقایسه میکنن از وقتی بچم افتاده به چهاردست پا یکم لاغر شده همش میگن چقدر لاغر شده چقدر کوچولوعه در صورتی که بچم توی این سنی که داره نرماله وزنش و قدش
۸کیلو ۵۰۰ کمه واقعا؟

ووقعا حس میکنم نمیفهمن. باید جواب بدیم ستکت موندیم اینجوری ادامه میدن

واقعاً نمیدونم چرا اطرافیان این طوری میکنن
چرا یکم درک نمیکنن
چرا به خودشون اجازه میدن هر چیزی بگن و تو دل ما مادرا رو خالی کنن
من وقتی میرم خونه پدر شوهرم انقدر خواهر شوهرم و مادر شوهرم عیب میذارن رو این بچه که هفته ای یکبار شاید برم
همش میگن چرا انقد لاغره چرا قدش کوتاهه صورتش چرا انقدر کوچیکه
کلاه نپوشیدی سردش میشه چمیدونم هزار حرف دیگه دیگه حالم بهم میخوره ازشون اه