یعنی به قدری عصبانی ام حد نداره به کسی ام نمیتونم چیزی بگم ، گفتم یکم بگم اینجا خالی شم
عموی شوهرم زنگ زده به شوهرم شب میایم برا دیدنی بچه یعنی ، شوهرم گفته شب نیستم ، اونم گفته فردا ظهر میایم
یعنی آنقدر آدم ببخشید بیشعور باشه من با بچه پنجاه روزه میتونم مهمونی بدم؟؟؟ کارای روزمره مو هم به زور انجام میدم
خیلی عصبی ام ، آخه چقدر یه آدم باید بی درک و فهم باشه

مگه قرار واسه وعده غذا بیان؟ یک ساعت بیان بشینن چایی میوه بخورن برن دیگه

منم مادر شوهرم با دختراش هفته ای ۳ بار میان خونه ما شام واقعا برام سخته با بچه مهمونی دادن خودشون باید درک کنن که نمیکنن

اگر موقعیت داری کسی بیاد کمک
نشد از بیرون غذا بگیر
نشد خیلی تشریفات نکن
از بقیه کمک بگیر دوره سختی هست فک نکنم کسی بتونه کمک کنه و دریغ کنه