سلام دوستان خیلی دپزسم من و پسرم همیشه تنهاییم تو خونه و خیلی دیر به دیر هم پسرم بهونه بگیره میبرمش خونه پدرم که طبقه بالامونه و مستجرشون هستیم،ولی اصلا بلد نیستن با بچه درست رفتار کنن تا چیزی هم میگی میگن ما خودمون بچه بزرگ کردیم میدونیم پدرم یه فریاد هایی مثل نعره رو سر پسرم میکشه یا مادرم ،مثلا امشب یه پرتقال برداشت پرت کنه پدرم یه هوار کشید سرش من خشک شدم از صدای بلندش چه برسه به پسرم بیجاره رنگش عوض شد بچه ،بهشون فتم اینجوری ترسید اروم با بچه رفتار کنین اما شاکی هم شدن ازم که بلدیم بچه بزرگ کردیم خودمون،الانم پسرم با گریه از خواب پرید گوشه اتاق رو نشون داد میگه اون چیز اونجاست گوشه اتاق با اشاره ،چیکارش کنم؟

اب بهش بده بگیرش بغل برق و روشن کن
بگو مامان چیزی نیست عزیزم خواب دیدی
امشبم یکم اتاق و روشن نگه دار



و اینکه سعی کن از اونجا برید

برای خودت و بچه ت برنامه ریزی کن
الان حالا هوا سرده پارک نمیتونی بری
ولی تو خونه باهاش بازی کن
باهم تلویزیون ببینید
ی سریال ک دوست داری رو شروع کن
نقاشی بکشید
فکر کن مهاجرت کردی ب یک کشور فوق پیشرفته و اون سختی برات درمانه

من بودم دیگه بچمو نمیبردم اونجا
حالا من برعکس جرات نمیکنم پیش مامان و بابام خواهر برادرم به بچم تو بگم همشون میریزن سرم که چرا مثلا به بچم گفتم فلان کارو نکن بابام همیشه میگه اینجا هر کار دوست داره میتونه بکنه

ترسیده بچه یکم گلاب بریزین روی بالشش یا لباسش ارومش میکنم
ایت الکرسی هم بخونید فوت کنید
اگر من بودم دیگه نمیبردم بچمو اونجا یوقت تنها نذاریدش خونه مامانتون گناه داره

واااا...فک میکنن عهد قجره... عزیزم یه نور شب خواب کنارش روشن داشته باش بچه نترسه.

نرو دیگه عزیزم
منم کل سال تنهام همیشه دلم میگیره گریه میکنم ازتنهایی خودم و بچهام شوهرم از صب تا شب سرکار
خانواده ام ازم دورن هروقتم میرم همش غر میزنن پسرات شیطونن

دلم همیشه یه دوست میخاست که بشینم باهاش درد و دل کن
فقط خیابون دارم که بریم یه دور بزنم