میخوام یه اعترافی کنم👇👇شما هم بگید اینطوری بودید ؟؟؟؟



زمانی که بارداری بودم هیچ حسی به بچم نداشتم و بعضی وقتا عذاب وجدان میگرفتم که چرا من اینطوریم حتی گاهی وقتا پشیمون بودم که چرا باردار شدم و همش ترس اینو داشتم نکنه به دنیا بیاد دوستش نداشته باشم هرروز تاپیک میزاشتم شماهم مثل من هیچ ذوقی ندارید برای نی نی ولی الان رفتم همشو پاک کردم🤭
اما الان از وقتی اومده تو زندگیم عاشقش شدم نمیتونم ۱ ساعتم ازش دور باشم جونم به جونش بستس❤️❤️❤️🥰🥰
شماها حستون چطوره نسبت به بارداری بیشتر شده یا کمتر؟

منم دقیقا مث شما بودم اصن حسی نداشتم و یه کلمه هم حرف نمیردم باهاش اصن ذوقی نداشتم اما از ثانیه اول ک دیدمش فقط قربون صدقش میرم جوری ک پسر بزرگم و شوهرم باتعجب نگام میکنن

نه من از همون اول که فهمیدم عاشقش شدم

واییی دقیقا . حتی همه میگفتن با بچه تو شکمت صحبت کن من اصلا نمیتونستم چون هیچ حسی نداشتم بهش . ولی وقتی بدنیا اومد همه چی عوض شد

من از لحظه ای ک فهمیدم باردارم عاشقش شدم ب خصوص وقتی سنو گفت دختره دیگه میمردم براش ولی ترس داشتم ک زشت باشه جایی میرفتم بچه زشتی میدیدم نگا نمیکردم میگفتم دخترم زشت نشه ولی خداروشکر بخیرگذشت خوشگل دراومد🤩

من اوایل بارداری چون ناخواسته بود افسردگی گرفتم بدم میومد آخراش ک حرکت می‌کرد یکم مهرش افتاد تو دلم و موقع زایمان چون اورژانسی شدم و خیلی درد کشیدم کلا بی مهر شدم و بدمم میومد خیلی بد بود اما الان نمیتونم بگم خیلی دوستش دارم ولی خیلی وابسته اشم وخودمو مسئول ب دنیا اومدن میدونم و تمام تلاشمو براش میکنم و هر روز امیدوارم بتونم باهاش رابطه حسی بگیرم ونمیشه