از کجا بفهمیم کیسه آب سوراخ شده است؟

اینکه از کجا بفهمیم کیسه آب سوراخ شده است روش‌های مختلفی دارد. جدا از اینکه مایع آمنیوتیک ویژگی‌های خاصی دارد که شما می‌توانید فرق بین ترشح و پارگی کیسه آب را تشخیص دهید بلکه روش‌های آزمایشگاهی نیز برای اطمینان از پارگی کیسه‌ی آب وجود دارد. 

ویژگی‌های مایع آمنیوتیک 

مایع آمنیوتیک همان آب است که مردم از اصطلاح کیسه‌ی آب برایش استفاده می‌کنند. در دوران بارداری، جنین درون غشایی پر از این مایع قرار دارد که برای رشد مناسب جنین و بارداری سالم ضروری ست. 

مایع آمنیوتیک معمولاً به رنگ زرد کمرنگ روشن است. این ماده بی‌بو ست یا کمی بوی شیرین دارد، اگرچه برخی می‌گویند بوی سفیدکننده دارد. مقدار مایع آمنیوتیک تا ‌هفته‌ی 34 افزایش می‌یابد. این مایع از آب، الکترولیت‌ها، پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها، لیپیدها، فسفولیپیدها و اوره و همچنین سلول‌های جنینی تشکیل شده است.

مشکلات رایج در مایع آمنیوتیک

1. رنگ غیرطبیعی: این مایع ممکن است به رنگ سبز، قهوه‌ای یا رنگ خون باشد. در حاملگی‌های کامل یا رو به پایان، مایع سبز یا قهوه‌ای ممکن است نشان‌دهنده‌ی این باشد که کودک حرکات روده‌ای (مکونیوم) داشته است، که به تغییر رنگ کمک می‌کند. این یعنی بارداری به اندازه‌ای طولانی شده است که کودک اولین مدفوعش را در رحم انجام داده است. گاهی مایع آمنیوتیک دارای لکه خونی است، به خصوص در هنگام زایمان، اگر گردن رحم دچار اتساع شود یا مشکلات جفتی وجود داشته باشد.
2. بوی غیرطبیعی: اگر مایعات بوی ناخوشایند داشته باشند، معمولاً نشانه‌ی عفونت است. همچنین یک علت ریزش ناگهانی آب از واژن نیز عفونت است. زنانی که کیسه‌ی آب آنها در خانه پاره می‌شود در صورتی که مایعات بوی ناخوشایند داشته باشند باید فوراً با پزشک معالج تماس بگیرند.
3. الیگوهیدرنیوس (الیگو): Oligohydramnios به کاهش مقدار مایع آمنیوتیک در رحم در نتیجه‌ی نشت مایعات یا مشکل مادرزادی جنین یا جفت اشاره دارد. این ناهنجاری ممکن است در صورتی که جنین دارای مشکلات کلیوی و دارای کاهش خروجی ادرار است رخ دهد.
4. پلی‌هیدارمینوس: در این حالت، مایع آمنیوتیک بیشتر از حد نرمال است، که معمولاً در اثر ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین، حاملگی‌های متعدد (مانند دوقلوها یا سه قلو) یا دیابت حاملگی ایجاد می‌شود. در بعضی موارد، علت ناشناخته است. این ناهنجاری را می‌توان با سونوگرافی نیز تشخیص داد.

تفاوت مایع آمنیوتیک با ادرار و ترشحات واژن

ادرار رنگ زرد و بوی آمونیاک دارد. در حالی که مایع آمنیوتیک بی‌بو یا با بوی شیرین دارد و به صورت طبیعی بی‌رنگ است. ترشحات واژنی معمولاً سفید و غلیظ و چسبناک هستند. بنابراین شما می‌توانید تا میزان زیادی آن را به صورت بصری تشخیص دهید. شما میتوانید عکس ترشحات در بارداری را در این مقاله ببینید. 

آزمایش‌های تشخیص پارگی کیسه‌ی آب

زنان باردار باید در این دوران و به ویژه اواخر بارداری، مواظب پارگی کیسه‌ی آب باشند و باید بدانند چه کارهایی باعث سوراخ شدن کیسه آب می‌شود و از انجامش خودداری کنند. اما در روند طبیعی زایمان و با نزدیک شدن تولد نوزاد، این اتفاق به صورت طبیعی رخ می‌دهد. اما گاهی به صورت بصری نمی‌توان تشخیص داد که آیا مایع خارج شده مایع آمنیوتیک است یا ترشح و ادرار پس از کجا بفهمیم که کیسه‌ آب سوراخ شده است؟

اگر شک دارید که کیسه‌ی آب شما پاره شده است و نشت مایعات از واژن وجود دارد، پزشک شما به کمک انجام برخی از آزمایشات باید این موضوع را بررسی کند. او شما را معاینه کرده و مایعات ناشی از واژن را مشاهده خواهد کرد. سپس آزمایشاتی را برای کمک به تأیید پارگی زودرس کیسه‌ی آب انجام خواهد داد. آزمایشات PROM شامل تجزیه و تحلیل انواع ترشحات واژن در بارداری برای تعیین وجود مایع آمنیوتیک است. از آنجا که مایعات ممکن است با خون یا ترشحات دیگر آلوده شوند، این آزمایشات به دنبال مواد یا خصوصیات خاصی هستند که معمولاً فقط در مایعات آمنیوتیک یافت می‌شوند. پزشک شما برای انجام بیشتر آزمایشات، مقداری مایع از واژن جمع‌آوری می‌کند. پزشک اسپکولوم را داخل واژن وارد کرده و به آرامی به دیواره‌های واژن می‌کشد. انواع آزمایش مایع واژن برای اطمینان از پارگی کیسه‌ی آب عبارتند از:

1. تست pH: این آزمایش شامل آزمایش pH نمونه‌ای از مایعات واژن است. pH طبیعی واژن بین 4.5 و 6.0 است. مایع آمنیوتیک دارای pH بالاتر از 7.1 تا 7.3 است. بنابراین در صورت پارگی غشا، pH نمونه مایعات واژن بالاتر از حد نرمال خواهد بود.
2. تست نیتراسین: این آزمایش شامل قرار دادن قطره‌ای از مایعات به دست آمده از واژن بر روی نوارهای کاغذی حاوی رنگ نیتراسین است. نوارها بسته به pH مایع تغییر رنگ می‌دهند. اگر pH بیشتر از 6.0 باشد نوارها به رنگ آبی در می‌آیند. یک نوار آبی به معنای احتمال پاره شدن غشا ست.اما این آزمایش می‌تواند نتایج مثبت کاذب داشته باشد. اگر خون یا عفونت در نمونه وجود داشته باشد ممکن است pH مایعات واژن بالاتر از حد طبیعی باشد. مایع منی هم pH بالاتری دارد، بنابراین مقاربت واژینال می‌تواند نتایج کاذب ایجاد کند.
3. سرخس یا تست فرن: اگر کیسه‌ی آب شما پاره شود، مایعات که به استروژن مخلوط شده‌اند، به دلیل تبلور نمک، الگوی سرخس را در زیر میکروسکوپ ایجاد می‌کنند. چند قطره مایع روی یک اسلایس میکروسکوپ قرار داده شده و در زیر میکروسکوپ مشاهده می‌شود.

تست های‌ دیگر

• آزمایشات دیگر برای تشخیص PROM شامل موارد زیر است:
• آزمایش رنگ: تزریق رنگ به داخل کیسه آمنیوتیک از طریق شکم. در صورت پارگی غشاها، مایع رنگی طی 30 دقیقه در واژن پیدا می‌شود.
• تست‌هایی که میزان مواد شیمیایی شناخته شده در مایع آمنیوتیک و نه مایع واژن را اندازه‌گیری می‌کنند. اینها شامل پرولاکتین، آلفا-فتوپروتئین، گلوکز و دیامین اکسیداز هستند. سطح بالای این مواد بدان معنی است که کیسه‌ی آب پاره شده است.
• تست‌های غیرتهاجمی جدیدتر مانند تست ROM AmniSure؛ این تست به معاینه اسپکولوم نیاز ندارد. این ماده با شناسایی نشانگر آلفا میکروگلوبولین-1 جفت در مایع آمنیوتیک کار می‌کند.

پس از تایید پارگی زودرس غشا، پزشک به احتمال زیاد آزمایش‌های اضافی را برای ارزیابی موارد زیر انجام می‌دهد:

• وجود عفونت با آزمایش مایعات آمنیوتیک
• میزان رشد ریه‌ی جنین، برای تعیین اینکه آیا ریه‌های کودک به اندازه کافی بالغ هستند تا در خارج از رحم عمل کنند یا خیر
• وضعیت و سلامت جنین، از جمله گوش دادن به ضربان قلب کودک
• اگر در اواخر دوران بارداری هستید (بیش از 37 هفته باردار هستید)، ممکن است به طور طبیعی وارد زایمان شوید یا پزشک ممکن است برای کاهش خطر عفونت، زایمان را القا کند.
• اگر پزشک تصمیم به تاخیر در زایمان گرفت، آنها باید بر شما و کودکتان نظارت کنند تا مطمئن شوند که این تصمیم بهترین کار است. اگر ضربان قلب کودک کاهش یابد، زایمان فوری واجب می‌شود.