سلام به همه مامان های گل.من پسرم هجده ماهشه.یوقتایی سر صبح خوابش بهم می ریزه.امروز هفت صبح بیدار شد.کلی کنجکاوی کرد.هی شیرش میدادم ک بخوابه اما نمیخوابید.اینقدر کلافه ام کرد با نخوابیدنش ک کلی کفر گفتم،بچه طفل معصوم رو نفرین کردم،بعدش نشستم کلی گریه کردم با بچه ام با خدا حرف زدم گفتم چرا من باید ب بچه بیگناه ک نمی‌فهمه اینطوری رفتار کنم؟ چرا اخه؟گفتم ب خودم زورت یعنی ب ی موجود ب این کوچیکی میرسه؟چرا من لیاقت ندارم؟خلاصه ک الان با کلی عذاب وجدان حال روحی بد و غمگین اومدم این‌جا دردو دل کنم تا شاید با حرف هاتون کمی آروم بشم.البته اگه کسی جواب بده
شماها هم پیش اومده از دست بچه تون اینطوری کلافه بشید و همچنین واکنشی نشون بدید؟

ناراحت نباش عزیزم.واسه من بارها پیش اومده سرش داد زدم عصبی شدم.ماهم آدمیم و هر آدمی تا حدی صبر و تحمل داره.پسر من دیشب ساعت یک خوابیده من حالم خوب نبود خوابم نبرد پسرم از ساعت ۳ونیم بیدار شده ۱ساعت رو پام گذاشتم لالایی خوندم بی فایده تااا۸صبح که دوباره خوابید.فک کن من ۸صبح خوابیدم دوباره ۹ونیم بیدارم کرده.خب معلومه من عصبی میشم و از کوره در میرم

وای آره دیروز و پریروز اینطورشدم دقیقا.
اشکال نداره مامانجان.شمام انسانی. حواستو پرت چیز دیگه کن یا صلوات بفرس و نماز بخون آروم میشی

عزیزم لطفا لطفا خودتو سرزنش نکنن همه ی ما ادمیزادیم و خسته میشیم تو دنیا سخت ترین کار سر کردن با بچه خیلی کوچیکه تحملش واقعا سخته و هممون این شرایطو داریم فقط از خدا صبر بخواه و بدون که این دوره میگذره