۱۳ پاسخ

دلبستگی که نباید کم بشه اون وابستگیه که اسیب زاست. وقتی عادت کنه متوجه میشی چه لطف بزرگی در حق خودش و خودت کردی. ان شاالله برای جفت تون راحت بگذره💜🌹

کار درستی کردی هرچند که خیلی دیر‌شروع کردی،خودت بخاب پایین تختش هر زمانس که پاشد قربون صدقش برو بزار حس امنیت کنه من تا یکماه پایین تختش‌خابیدم‌بعدش‌تشک‌خالیمو میزاشتم‌میرفتم‌رو مبل میخابیدم‌بعدش باهاش صحبت کردم‌گفتم‌اشاره کنی‌میام پیشت همین مبل دم در اتاقتم‌‌یک هفته بعدش‌گفتم‌میرم‌اتاق خودمون بخابم

عزیزم قندهار که نمیره همین پنج متر اونورتر تو اتاق خودشه،بعد از سه سالگی بچه باید استقلالو یاد بگیره تا آینده ی بهتری داشته باشه نگران نباش این بهترین کاره

ببرتختش تواتاق خودتون منک دلم نمیاد بخدا

من که انقد خودم به بچه هام وابسته ام که فکرنکنم هیچ وقت جاشون رو عوض کنم حداقل تا ده دوازده سالشون بشه

آفرین که شروع کردی
من که نمیدونم چطور
چه وقتی
از کجا
شروع کنم؟
آدرینای من
نصف شب گریه میکنه دستمو میزارم روی لپش خوابش می بره

آخرش خوابید بدون تو؟

کاش من دخترم وابستم بود دوروز مریض عین پروانه دورشم آخرشم پیش خانواده شوهرم از من دور میشه همش میگم کاش مادرش نبودم

من انقد سختمه اینکار نمتونم ازخودم دورش کنم

ایشالا آسون میگذره من از ۱۸ ماهگی جای خواب دلسا رو جدا کردم میشینم بالا سرش خوابش که گرفت میام بیرون

وای آره چقدر سخته من از بعد زایمان دومم دو تا بچه هام دو طرفم میخوابیدن شوهرم کنا ر پسرم حالا دو شبه دلم میخواد شوهرم کنارم باشه دلم یه جوریه پسرم دور شده ازم ولی خب چاره ای نیس

خوبه قبول کرده،دختر من اصلا قبول نمیکنه جدا بخابه،بذارمش تو اتاق بیدار میشه میلد پیش من میخابه

عزیزم خدا حفظش کنه 😘

سوال های مرتبط