سلام مامانا. پسر من خیلی به باباش وابستس. ولی انگار نه انگار من مامانشم. اصلا بغل من نمیاد. مثلا وقتی چیزیش میشه گریه میکنه من میرم سمتش آرومش کنم اصلا بغل من نمیاد خودشو میندازه بغل باباش با دستش منو پس میزنه داد میزنه که نرم سمتش. با اینکه من خیلی بهش محبت میکنم اصلا عصبانی نمیشم. خیلی بهش میرسم. این قضیه ناراحتم میکنه. طبیعیه این رفتارا؟

بچه ها به بعضی افراد الفت میگیرن ومحبت زیادی یه نفر به بچه باعث میشه بیشتر به سمتش برن بهتر کاشکی من جا شما بودم همش به قد پا من چسبیده تو خونه

نه این بخاطر این که پدرش زیادی بهش محبت میکنه حتی همین زمان کمی هم که خونه داداش من چون به دخترم خیلی محبت میکنه میبره میگردونتش وقتی میرم خونه مامانم خیلی دور من نمیاد برعکس باباش نمیزاره دورش،بیاد وقتی خونه هستیم همش پیش منه

حالا خوبه بچه هاتون بابایی یا مامانین بجه من ک پدرشوهرمو میبینه دیگه ما رو نمیخاد انقد ازش حساب میبره ب حرفاش گوش میده ک حد نداره ولی ازشم انتظار نداره ی موقع دعواش کنه تا بگه اینکارو نکن سریع بغض میکنه😂

چون باباشون کمتر میبینن طبیعی هست که وقتی هست بیشتر سمت باباشون برن بعدشم دیگه کل دخترهایی دنیا بابایی هستن

سلام عزیزم
دختر منم دقیقا همینطوره و بشدت باباییه
واقعا گاهی اوقات قلبم ب درد میاد 🥺😂تاوقتی باباش خونه نیس انقدر منو بوس و ناز میکنه و ... وقتی باباش میاد همش میره سمتش و فقط زمانی ک شیر میخواد میاد پیش من
و باباشم چناااان با غرور و افتخار بهش مینااازه ک ببین دخترم باباییه ، انگار ن انگار تمام زحمات رو من تو طول روز میکشم و باباش فقط ی شب خونس.
خیلی ظلمه 😭😭😭