سلام مامان های عزیز لطفاً نظرتون و تجربه تون رو از تو کوچه بردن بچه هاتون بگید، اینکه بچه هاتون رو میبرید تو کوچه که بازی کنن و دوست و رفیق پیدا کنن مثل دوران کودکی خودمون یا نه ترجیح میدید پارک و خانه بازی و مهد ببرید؟ پسر من تو کوچه دوست و رفیق داره و همش دلش میخواد تو کوچه با اونا بازی کنه ولی چون از همه کوچیک تره و لزوما هم بچه های با تربیتی نیستن دلم نمی‌خواد بیرون با اونا بازی کنه ولی از طرفی میگم بالاخره که این بچه در آینده مدرسه می‌ره و تو اجتماع می‌ره و نمیتونم اونو از حقیقت جامعه پنهون کنم و همش کنترل کنم که با هر بچه ای دوست نشه

نه این سن با بچه های بزرگ تر هم باشه که دیگه اصلا کلا کوچه موافق نیستم

الان سن حساس تربیته نمیشه با سنی که خوب و بد رو تشخیص میده مقایسه کرد، مهمه با چه کسایی معاشرت میکنه و شخصیتش ساخته میشه

نه خودم رفتم نه هیچ کسی که دور و برم میشناسم و نه میزارم بچم حتی بهش فکر کنه
یک بارم نشده بچه با ادب که حرف زشت نزنه تو کوچه ببینم هر وقت رد شدم یا داشتن بهمدیگه فحش میدادن یا بازی های خطرناک میکردن

تو این سن نه. هم اینکه همبازی های خوبی نیستن کافیه که نبری

کوچه اصلا و ابدا

نه اصلا درست نیس این کار. بچگی خودمو یادمه تو کوچه بن بست بودیم صبح تا شب به زور میومدیم خونه فحش یاد می‌گرفتیم بعد بچه همسایه بی ادب بود بدون شورت میومد جیش میکرد تو جوب همیشه. همه اینارو دیدم و یادمه هنوز. اصلا محیط مناسبی نیس

بنظرم توکوچه جای دوست پیدا کردن نیست...وقتی میفرستی مهد محیط رو کنترل میکنی و عوامل محیطی توبی تربیت شدن بچت ب حداقل میرسه..یه نفر بالاسرشون ک هررفتاری رو انجام ندن....و مهد یک اجتماع کوچیک ک حداقل افرادی ک توشن دغدغه تربیت بچشون داشتن و ب احتمال زیاد اون بچه ناهنجاری های کمتری داره...بنظرم ..اگر محیط اجتماعی بچه رو کنترل نکنیم ب هوای اجتماعی شدنش بزرگترین ظلم درحقش کردیم...مخصوصا تواین سن...تومهد و دبستان کمتر وقت میکنن باهم صحبت کنن مخصوصا مهد