♦️ویژگی های والدین سمی

#بخش_اول:

1- والدین سمی خودمدار هستند و گنجایش کمی برای همدلی دارند: آنها همیشه نیازهای خود را در اولویت قرار می دهند و احساسات و نیازهای فرزندان را در نظر نمی گیرند. آنها به این فکر نمی کنند که رفتارشان چه اثری بر فرزندان دارد و به سختی می توانند احساسات آنها را درک کنند.

2- بی ادب هستند : آنها نمی توانند حتی ذره ای به فرزندان احترام بگذارند و با ادب و مهربانی رفتار کنند.

3- از نظر احساسی واکنش پذیر هستند: والدین سمی اغلب نمی توانند احساساتشان را کنترل کنند. آنها غیر قابل پیش بینی هستند و همه چیز را بیش از اندازه بزرگ می کنند .

4- کنترل گر هستند : آنها می خواهند به فرزندانشان بگویند چه کاری باید انجام دهند و چه زمانی و چگونه باید آن را انجام دهند.

5- خشمگین هستند : آنها خشن و پرخاشگر هستند یا پرخاشگری منفعل دارند و فرزندان را با گوشه و کنایه های زیر لب ، عمدی فراموش کردن مسائل یا با قهر کردن آزار می دهند.

6- ایراد گیر هستند : فرزندان هر کاری می کنند پدر و مادر سمی هرگز از آنها راضی نمی شوند . آنها در همه چیز عیب و ایرادی پیدا می کنند .

7- حیله گر هستند: با تغییر دادن واقعیت سعی می کنند خودشان را خوب جلوه بدهند. آنها از احساس گناه، انکار و ناچیز شمردن برای رسیدن به خواسته هایشان استفاده می کنند.

@ostad_Mehrfarzi_1

۱ پاسخ

چه محتوای خوبی گذاشتی منم این کتاب رو مطالعه کردم خیلی جالبه 👌👏

سوال های مرتبط

مامان پرنسس مامان پرنسس ۱۴ ماهگی
4_نحوه رفتار با بچه های لوس چگونه است؟ 

با کودک لوس چکونه رفتار کنیم؟

یک کودک لوس باید یاد بگیرد که بزرگسالان جدی هستند. آنها باید بدانند که « به هیچ وجه» به معنای «نه» است. اگر مرزها از ابتدا مستقیما و واضح تعیین شده باشند، حتی خشم به طور معمول اتفاق نخواهد افتاد به همین دلیل است که شما باید قوانین خود را در اسرع وقت اعلام کنید.
یک کودک به صورت مادرزاد لوس نیست؛ او در این وضعیت قرار گرفته است. یک کودک لوس به دنیا نمی آید، این که بچه ی لوسی است، همه بر پایه استدلال والدین است، اگر آنها اجازه می دهد فرزندشان به میزان خاصی از خودخواهی برسد، فرزندان در نهایت دچارمشکل می شوند و رفتار آنها به طور فزاینده ای بدتر می شود. دیر یا زود این کودکان در نهایت به والدین خود توهین می کنند، آنها را کنترل می کنند و قدرت خود را بر آنها تحمیل می کنند که نباید این خصوصیات را داشته باشند. مهمتر از همه، آنها در نهایت نمی دانند چگونه ارزش خود را حفظ کنند، همیشه بیشتر مایلند محبت ببیند و هرگز یاد نمی گیرند که چگونه واقعا قدردانی کنند.
یک کودک لوس می تواند یک انسان بسیار ناخوشایند به عنوان یک فرد بزرگسال باشد که برای دیگران و مهمتر از همه برای خودش اذیت کننده است. کودکان به مرزبندی نیاز دارند و والدین باید مثل والدین خوب رفتار کنند، هرگز نباید به فرزندان خود بی احترامی یا توهین کنند. به یاد داشته باشید، هر کاری که شما انجام می دهید برای جلوگیری از آسیب دیدن فرزندان، به آنها کمک می کند که افراد بهتری در آینده باشند که می دانند چگونه روابط سالم را برقرار و حفظ کنند. 
مامان پرنسس مامان پرنسس ۱۴ ماهگی
مامان پرنسس مامان پرنسس ۱۴ ماهگی
2_یک بچه لوس چگونه است؟ 

علل اصلی ؛ رفتار و نشانه های بارز یک کودک لوس

یک چرخه خشم؛
هر کودکی می داند که چگونه می تواند خشم خود را منتقل کند، زیرا در اغلب موارد آنها می دانند که می توانند هر چیزی را که می خواهند از همین راه بدست آورند. به ویژه، این رفتار باعث می شود که یک بزرگسال احساس شرم و گناه کند. 
نگاهی به این مثالها بیندازید:
کودکی در یک سوپرمارکت با والدینش همراه است و آب نبات می خواهد. والدین می گویند "نه". کودک اصرار می ورزد و سپس متوجه می شود که آنها نمی خواهند خواسته ی وی را برآورده سازند. بنابراین، خود را به زمین می اندازد و شروع به لگد زدن و فریاد می کند. هنگامی که یک مادر یا پدر این صحنه را ببیند، با نگاه کردن به والدین واکنش نشان می دهد و آنها احساس گناه می کنند. چهره آنها از خجالت سرخ می شود و می گویند:"خوب، می توانی آب نبات خود را این بار داشته باشی، اما این کار را هرگز دوباره انجام نده.
در اینجا واقعا چه اتفاقی افتاد؟ فرزند توانسته است پدر و مادر خود را وادار کند و آنها احساس گناه و شرم کنند. در همین حین، والدین اختیار خود را از دست داده اند، و چون فرزندشان را درست تربیت نکرده اند. این امر می تواند به واکنش های مشابهی منجر شود. والدینی که فرزندشان را می شناسند، وقتی به آنچه که از آنها می خواهند، بهتر عمل می کنند، ممکن است هر بار که فرزندان خود را به انجام وظایف خاص و یا انجام مسئولیت های خاصی می رسانند، رشوه داده باشند (مثلا برای نمره امتحانی خوب)
مامان جانان مامان جانان ۷ ماهگی
❌کپشن رو حتما بخون ❌

👨‍👩‍👧برای آنکه بتوانیم تعریفی از «کودک مستقل» داشته باشیم، شاید بهتر باشد اول به طرف دیگر ماجرا یعنی «کودک وابسته» نگاهی بیندازیم.

😊 در کودکان وابسته، تصویر ذهنی آن‌ها از خودشان به نظر دیگران بستگی دارد. این بچه‌ها چشم امید به بقیه دارند که برایشان انگیزه فراهم کنند. شادی آن‌ها هم وابسته به دیگران است؛ به‌خاطر آنکه مالک واقعی زندگی خودشان نیستند و مسئولیت چندانی در برابر رفتار و افکار خود ندارند. آن‌ها همچنین در تصمیم‌گیری دچار ضعف هستند؛ چراکه همیشه پدر و مادر به‌جایشان تصمیم گرفته‌اند. این ویژگی‌ها با بعضی رفتارهای والدین، مانند تشویق و تمجیدهای بیجا، در این بچه‌ها نهادینه شده است.

😊در مقابل، فرزندان مستقل با این کودکان تفاوت‌های چشمگیری دارند. والدین بچه‌های مستقل، آن‌ها را طوری تربیت کرده‌اند که به شایستگی و توانایی‌هایشان برای مراقبت از خودشان اطمینان داشته باشند. این کودکان و نوجوان‌ها به‌لطف راهنمایی‌های پدر و مادر توانسته‌اند کارها و دل‌مشغولی‌هایی را پیدا کنند که برایشان معنادار و رضایت‌بخش است. آن‌ها آن‌قدر آزادی‌عمل داشته‌اند که زندگی را به‌شکلی تمام‌وکمال تجربه کنند و از آن درس‌های فراوان بگیرند.

#کودک_خلاق #کودک_مستقل#خواب_خوب_کودک #تربیت_فرزند

🤱
مامان پرنسس مامان پرنسس ۱۴ ماهگی
چگونه فرزندان خود را با نماز آشنا کنیم؟

🔹اگر والدین در حضور کودک و نوجوان، مسایل و معارف مربوط به نماز را طرح و درباره آن گفت‌وگو کنند، به طور غیر مستقیم بر آن‌ها تأثیر خواهد گذاشت،صحبت و گفت‌وگو درباره نماز می‌تواند در قالب شعر و سرود، قصه و حکایت، توضیح مطالب مربوط به نماز، طرح و نقاشی و مانند آن انجام شود تا در ذهن و روان کودک و نوجوان، اثر گذاشته و با توجه به حس کنجکاوی‌ای که دارند، خود به فعالیت فکری و عملی در این موضوع وادار شوند.

❗نکته قابل ذکر اینکه، والدین نباید چنین فکر کنند که نسبت به مسایل نماز آگاه هستند، پس چه ضرورتی دارد این مطالب را بین خود مطرح کنند؟ طرح و گفت‌وگوی عمدی درباره نماز، بیانگر اهمیتی است که والدین به این امر می‌دهند و موجب جلب توجه کودک و نوجوان به جایگاه ارزشی نماز می‌شود.

والدینی که هر چند وقت یک‌بار، کودک و نوجوان خود را با اخلاق حسنه و دعوت محبت آمیز به مساجد و اماکن مذهبی می‌برند، در علاقه‌مند کردن فرزندان خود به نماز، موفق‌تر از دیگرانند.
مامان حامی مامان حامی ۱۴ ماهگی
کنترل عصبانیت

هنگامی که والدین به طور کار آمد هیجان های خود را مهار می کنند، فرزندان شان هم یاد می گیرند تا به همین شیوه عمل کنند. روشی که والدین برای مدیریت خود در شرایط انفجاری (عصبانیت بیش از حد) به کار می برند، الگویی برای فرزندشان می شود تا به هنگام خشم یا اندوه از آن الگو تبعیت کنند.
بنابراین کنترل خشم و عصبانیت چیزی است که همه والدین به آن نیازمندند. خود مهار گری روشی برای کمک به والدین است تا از وارد کردن صدمه به فرزندشان اجتناب کنند. با کسب این مهارت، والدین خواهند توانست تا با فرزندشان به شیوه هایی موثر حتی در لحظات تنش زا، تعامل کنند.

مثلا وقتی کودک ما شاهد است که به نظر خیلی عصبانی می آییم، خشم خود را فرو بخوریم و سکوت کنیم و چند دقیقه ای از او بخواهیم محیط را ترک کند تا کنترل خود را دوباره به دست آوریم، او نیز از این شیوه استفاده خواهد کرد. در واقع رفتارهای خشن فرزندانمان بازتابی از رفتار والدین است.

خشم، هیجان پایه ای است که هر کسی آن را می فهمد. می توان به افراد آموزش داد که چگونه خشم خود را بدون آسیب زدن به خود یا دیگران مهار کنند. آنچه حائز اهمیت است قبول مسئولیت اعمال خود و پذیرش احساسات به عنوان بخشی از ماهیت بشری است.
مامان حامی مامان حامی ۱۴ ماهگی
تأثیر منفی مشاجره های والدین بر فرزندان

◻️ اغلب والدین فکر می‌کنند بچه‌ها متوجه ناسازگاری‌ها و تعارضات بین آنها نمی‌شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد بچه‌ها حتی از شش‌ماهگی نسبت به صداهایی که در اطراف خود می‌شنوند و بویژه گفت‌وگو‌های ناشی از استرس و برخوردها و منازعات پرخاشگرایانه واکنش می‌دهند.

◻️ شواهد و مدارک تجربی نشان می‌دهد چیزهایی که والدین تجربه می‌کنند، بچه‌ها هم تجربه خواهند کرد. این رفتارها می‌تواند منجر به ایجاد احساس استرس و اضطراب در بچه‌ها شود.

◻️این خصوصیات رفتاری می‌تواند تأثیر بسیار مهمی بر اعتماد به نفس و عزت نفس آنها داشته باشد و چه بسا زندگی آینده آنها با خطرات جدی مواجه خواهد شد.

🔹چه باید کرد!

◻️ والدین باید سعی کنند مشاجرات و بگوومگو هایشان را به دور از چشم بچه‌ها انجام دهند و در صورت امکان بعد از این‌که بچه‌ها به خواب رفتند با یکدیکر گفت‌وگو کنند و حتماً هم به نتیجه قابل قبولی برسند؛ به‌گونه‌ای که رفتاری ناشی از آرامش در پیش بگیرند. زیرا توجه داشته باشید وقتی والدین حس خوبی به هم ندارند حتی اگر مشاجره‌ای هم با همدیگر نداشته باشند بچه‌ها متوجه می‌شوند شرایط مطلوبی بر خانه حکمفرما نیست و احساس امنیت نمی‌کنند.

◻️بنابراین باتوجه به این‌که هیچ گریزی از اختلافات خانوادگی نیست والدین حتماً باید قانونی را در خانه وضع کنند که به موجب آن کسی حق نداشته باشد کودکان را به هر نوعی در مشکلات و ناملایمات زندگی خود دخالتی بدهد.