دل نوشته
هممون گاهی خسته ایم و گاهی شاد ...گاهی غمگین و گاهی امیدوار ...من صبح ها شادم و شب ها غمگین ،اول هفته ها خوشحالم و آخر هفته ها ناامید ....امشب کلی به همسرم نق زدم و اذیتش کردم و خودم ناراحت شدم از خودم ، پسرم امروز مریض بود همه اش نق زد و گریه کرد ،منم دیگه به همسرم نق زدم ،هر روز از سر کار میاد میره تو اتاق کار کنه ( یه دور کاری که فعلا داره آموزشش رو میبینه ) پسرم رو مشغول میکنم که نره سراغش یا میبرمش بیرون میچرخونم ، اونهم یادش داده گوشی و تلویزیون نگاه میکنه ، ازین کارشون ناراحتم ، خودم قبلا تلویزیون براش میگرفتم در حد یه ربع که صبحانه بخوره ولی الان دم به دیقه میگه ماشین که کارتون بذارم براش ، دیگه بیخیال شدم امشب ،فهمیدم باید سرشو گرم کنم ،خودم باهاش بازی کنم ...این به کنار بچه مریض رو فردا باید ببریم خونشون ،چون همسرم با پدرش یه جاکار میکنن ، پدرش قبول کرده که همسرم بعد از ظهر ها بیاد در عوض آخر هفته ها بره وایسته مغازه ،یعنی کلا آخر هفته ها ما میریم اونجا و همسرم رو نمی بینیم مگر وقت خواب ،چون مغازه است . آخر هفته هایی که همه گردش و تفریح و پارکن ما دور از همیم و سر کاریم ...این چند سال که باهمیم یه مسافرت نرفتیم ، من آدم غر زدن نیستم تحمل میکنم ولی یه جاهایی دلم برای پسرم هم میسوزه .خدا خودش مشکلات همه رو حل کنه که روزگار سختیه ....

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط