مامانا
کیا بیدارین
من امشب خیلیییی دلم گرفته نمیدونم چکاز کنم مشورت کنم باخاتون
دخترم ۱۹ ماهشه من قبلا سذکار میرفتم کارمم خیلی دوس داشتم و کار خیلی خوبی بود ب خاطر زایمان کلا استعفا دادمو دیگه نزفتم امروز بهم پیشنخاد کاری خیلییییی خوب شد ( از نظر سمت و جایگاهی خیلییی خوبه برام)
دو دلم
از یه طرف اینده دخترمه ک دوس دارم غنی باشه و تا حد توانم برتش چیزی کم نذازم و با این وضعیت اقتصادی واقعا با یه حقوق نمیشه زندگی کرد و یه جیز دیگه اینکع من اگه بخوام دو سال دیگه ک بچم بزرگ تر شد و مهد رفت برم سر کار ممکنه دیگه این جایگاه و سمت رو بهم ندن و اصن ممکنه دیگه کار گیرم نیاد
از طرف دیگه دخترمه😭🥺 پاره تنمه عمر و جونو وجودمه ک ۱۹ ماهه عادت کردم صبا نازش کمم بیداز شه عادت کردم خودم جاشو عوض کنم عادت کردم همش باهاش بازی کنم قلبم سنگین میشه وقتی فک میکنم میخوام تنهاش بذارم
تروخدا راهنکایی کنین

بتظرم این وحود تو و تربیتت برای بجه میمونه و این بود امن تو بهش ارامش میده ..وگرنه پول کم یا زیاد به دست میاد ..خونه بمون چون واقعا بزرگ شدنشو نمیبینی وقتی سر کار بری ..صد در صد بیای خسته ای و حوصله قبل نداری

بنظرم نرو سرکار پیش بچت بمون این لحظه ها تکرار نمیشه از خدا بخاه دو سال دیگه باز کار بهت پیشنهاد بشه

به نظر من نرو بچه اضطراب جدایی میگیره بیدار شه ببینی نیستی چند ساعت منتظر باشه برگردی تو بزرگی بهش فکر میکنی دیوانه میشی اما تون فقط به تو احتیاج داره تو داره هیچ کس ن پرستار ن مهد هیچکس دلسوز بچه ما نیس بچه محبت از ما میخواد ن محبت الکی از دیگران

میخوای سرکار بری که اینده دخترتو تامین کنی؟
ولی تربیت ومهر مادریه که اینده یه فرد رو میسازه نه پول
چون وقتی یه نفر درست تربیت بشه وازمهر مادری غنی بشه میتونه دراینده با اعتماد به نفس وروانی سالم ،پول و درامد خوبی رو به دست بیاره وموفق بشه
اما فکر کن دخترت زیردست بقیه وپرستار و.. اینا بزرگ بشه و اضطراب جدایی بگیره واعتماد به نفسش بیاد پایین و روح وروانش ضربه بخوره همون پولی که دراوردی رو بعدا باید خرج مشاور و خوب شدنش بکنی که اخرشم فایده نداره
یه بچه رو فقط وفقط یه مادر میتونه درست تربیتش کنه و از لحاظ روحی روانی یه فرد سالم تحویل جامعه بده نه حتی مادربزرگش

شغل ودرس و همه اینا بعداهم هست چه کمتر چه بیشتر اما هیچ وقت دیگه فرزندت توی این سن که بهت احتیاج داره نیست

استقلال برای زن خییلی مهمه،من تا دوماه حقوق نداشتم عصبی شده بودم باوجودیکه همسرم اینقد خداروشکر خوبه ولی روم نمیشد تواین وضع اقتصادی درخواست پول کنم ازش،ازطرفی هم الان بچه توسن حساسی هست اگه میتونی جوری سرکاربری که وقتی نیستی درکنار پرستار باباشم خونه باشه برو اینجور احساس کمبود نمیکنه

من ۶ ماه پیش وقتی پسرم یه سالش بود مغازه آرایشی زدم نزدیک خونمون بود فقط عصرا میرفتم سرمغازه خیلی سخت بود هم واسه خودم هم پسرم... کلا روند زندگیم مختل شده بودبه کارام نمیرسیدم درست حسابی به پسرم نمیرسیدم اونقد عذاب وجدان داشتم که همیشه عصابم خورد بود.. از طرفیم دوبریام بعد یه مدت منت میزاشتن گفتن نمیتونیم تا هنیشه نگه داریم...حقم داشتن... دبگه مغازرو جمعش کردم و کار خوبیم کردم واقعا سخت بود

زیر سه سال و نیم بچه دچار مشکلات شدیدی تو ایندش میشه
من بودم نمیرفتم ب نظرم نمی ارزه اون پولو خرج دکتر و روانکاو کنم براش

منم دقیقا سر همین دوراهی بودم ولی تصمیم گرفتم نرم فعلا‌. چون طاقت نداشتم صبح زود بیدارش کنم ببرمش یه جا دیگه یا موقع رفتنم گریه کنه .شما هم خوب فکراتو بکن

عزيزم حتما برو سركار اگه مادري مادرشوهري داري كه بذاري پيشش بچه رو بذار پيششون حتي شده يه مبلغي رم درنظر بگير بده بهشون اگرنه پرستاربگسر دوربين بذار خونه منم شاغل بودم استعفادادم ولي اشتباهه الانم ديگه بزرگ شدن بعدا خيلي پشيمون ميشي

منم مجبور شدم برگردم سر کار چون تورم وحشتناک شده و با وجودی که شوهرم حقوقش بد نبود ولی کم میاوردیم منم تو غربتم هیچ کسو اینجا نداریم براش پرستار گرفتیم و دوربین گذاشتیم ولی بازم هر بار ازش جدا میشم قلبم از جا کنده میشه انگار ولی خب مجبوریم تو غربتیم مستاجریم هیچ حامیی نداریم

کسی هست بذاری پیشش بری سرکار ؟