اين “ديگران ” كه اينقدر از قضاوت و داوری منفی شان می ترسيم چه كساني هستند؟

آيا مطمئن هستيم كه از سلامت روان برخوردارند؟

آيا حتم داريم كه درگير حسادت منفی ناشی از كمبودهای خودشان نيستند؟

آیا عاقلانه هست كه بخواهيم همه ، ما را تاييد كنند در شرايطی كه آدمها متفاوت فكر ، عمل و احساس مي كنند ؟

مطمئن باشيم كه اگر بخواهيم همه ما را تاييد و تحسين كنند تبديل به عروسكی می شويم كه هر دم بايد به سازی برقصد.

از قديم گفته اند كه در دروازه را ميشه بست ولي دهان مردم را نه!

پس فارغ از قضاوت ديگران، خود خود خودمان باشيم

با خود تكرار كنيم:

“لازم نيست همه من را تاييد كنند تا ارزشمند باشم “

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط