امروز صبح میخاستم برم آزمایشگاه به هر کی رو زدم یه ساعت پسرمو نگه داره نبرمش با خودم کسی قبول نکرد هر کی یه بهانه ای آورد مجبور شدم بردمش با خودم هم من خیلی اذیت شدم هم این طفل معصوم واقعا چه دوره زمونه ای شده انسانیت کجا رفته

مامان بنده خدای من با اینکه سنش بالاست و مریضه اما هر موقع کار ضروری و یا حتی نیمه ضروری داشتم بچه م رو نگه داشته برام
باز من ناراحتم که چرا نگهش نمیداره من سرکار برم
اما خب میدونم که حق با اونه و نگهداری پسرم سخته و مسئولیت داره براش

عزیزم دلم من هم برام پیش آمده ولی کلا خودم سعی میکنم پیش کسی بچه ام رو زیاد نزارم حتی مامانم مامان من که از اول که بچه یکم جون گرفت ۶ ماهش اینا بود قشنگ به من گفت من نمیتونم بچه ات رو نگه دارم پیش،من نزار

عزیزم لابد مث من از مامانت اینا دوری
منم بعضی مواقع ک شوهرم بیکاره بچه میزارم پیشش
وای یبار رفتم آرایشگاه یه خانمی بچشو آورده بود بچه یه ۲ سال یا ۲ سال ونیم میشد مامانش داشتن اصلاح میکرد ابرو صورت این بچه رو صندلی بود یه لحظه نگاها همه ایطرف اوطرف بود بچه تلاپی افتاد از صندلی میخواسته بیاد پایین پاش ب بند کیف مامانش ک دستش بود گیر کرد افتاد یهو یصدای بدی اومد گفتم سرش شکست
ولی خدا رحم کرد بهش
دندونش رفت تو لبش
لبش پر خون شد بنظر من باید یه همراهی باخودمون ببریم یا اینکه بچه رو خونه پیش مادری خواهری چیزی بزاریم دوره زمونه هم بد شده نمیشه پیش در و همسایه بزاریم

به نظرم با خودت ببری خیلییی راحت تر هستی تا این همه زنگ بزنی و جواب بشنوی🥺

من کلا تک و تنهام تمام کارامو با دخترم میرم فک کو سونو دکتر زنان هرجا میرم زیر بغلمه بچمم شیطون 😶

منم تاحالاپیش اومده برام بخوام برم حایی بعد کسی نگیرتش کلا نرم اعصابمم خراب میشه واقعا مادر بودن ی سختی هایی داره