((خاطرات بارداری اول ۸))
از یکسال و نیمی دخترم تا سه سالگی رفتیم شهر غریب و دور و تنهای تنها بودیم و شرایط بدتر و بدتر شد
من تا دوسال و نیمی با عشق بدون یک لحظه غرزدن
با محبت تمام رسیدگی میکردم و بهش میرسیدم
اما از دوسال و نیمی دیگه کم آوردم
حمله های پانیک هرروز میومد سراغم تو شهر غریب و تنها شرایط مفصل و دردام خیلی بدتر شده بود
ظاهرا روماتیسم مفصلی شدید اما نشانه هاش طوری بود که دقیق دکترا متوجه نمیشدن
افسردگی شدید گرفته بودم کارم فقط شده بود گریه
بدترین روزهای زندگیم ۲سال و نیمی تا ۳سال و نیمی دخترم بود 😭😭😭😭
الان دارم با گریه تایپ میکنم
دخترم درحد ۴،۳ساعت گریه میکرد و جیغ میزد
درخدی که خون بالا میاورد و هرروز و چندین و چندبار
میدونین چرا سخت ترین روزها بود
چون منم از لحاظ روحی کم آورده بودم و هم خودمو میزدم هم اون طفل معصوم رو و حالم از خودم بهم میخوره و از خودم و مادری کردنم متنفرم خاک توسرم
که دست رو بچه طفل معصوم بلند میکردم
بدترین روزهای زندگیم😭😭😭😭
از خودم متنفرم

😭😭😭😭😭😭😭وای خدایا حالم بد تازه من میگفتم من سختی کشیذم چون منم شهر غریبم البته مادر شوهری دارم‌از جنس طلا خدایا منو ببخش 😭😭😭😭😭😭

عزیزم گذشته رو مرور نکن...
مرور گذشته یعنی غفلت از زمانِ حال...
با خودت و خدای خودت عهد ببند
از این لحظه رفتارهای گذشته رو تکرار نکنی و زندگی جدیدی بسازی💚

خدا هم کمکت میکنه💚

سلام عزیزم همه تاپیک هارو خودنم واقعا ناراحت شدم انشالله از این به بعد زندگی خوب و به دور بیماری داشته باشی در کنار بچهات