ی تجربه تلخ اما آخرش شیرین ...
منو تامین بستری کردن...صبح همه اونایی ک بعد من بودن رفتن عمل ب جز من ،چون من همسرم نبود و بیمارستان قبول نمی‌کرد حتی با وکالت و نامه سزارینم خلاصه...،به همه زنگ زدم هیچکس جوابمو نداد البته صبح بود بیمارستان بی کس ترین بودم ،دستم ب هیچ جا بند نبود،من فقط گریه کردم ک چرااون لحظه رو بجای استرس زایمان،استرس بی کسیم رو بکشم،هیچوقت شوهرمو نمیبخشم بخاطر این کارش در حقم،آخرش گرچه برام شیرین بود برا این موجود کوچولو جونمو میدم تا الان پلک رو هم نزاشتم فقط نگاش کردم ک خدایا مرسی ک این موجود زیبا رو ب من دادی عاشقشم
از خدا میخام هیچ مادر تجریه بارداری بدی نداشته باشه
من ساعتها اون لحظه یادم میفته و هیچوقت فراموش نمیکنم

چرا همسرتون نبودن گلم.

بنظرم روز زایمان تنها روزیه که ادم هیچ وقت هیچ وقت اتفاقاتش رو فراموش نمیکنه... همیشه تو ذهن میمونه هم خوبش هم بدش

خب شهر دیگه کار کنه نمیتونست ۲ روز بیاد پیشت موقع زایمان؟

عزیزم میدونم چه حسی داشتی درکت میکنم

خدا پشت و پناه همه هست

کاش بگی شوهرت چرا نبود!اگه انقدر مرد بی مسئولیتی هست کاش اثلا بچه دار نمیشدی،
چون قراره از این به بعد در کنار دل تو دل این لچه هم شکسته بشه،خودم ۲۶ ساله دارم تجربه میکنم این دل شکستنو😔

عزیزم به سلامتی طبیعی دنیا آوردی ؟ با سز شدی؟

بی کسی واقعااااا سخته🙃

چراهمسرتون نبودن