یک ماه پیش اومدم نوشتم برا زایمانم خیلی ذوق دارم اصلا استرسی ندارم و فقط ذوق دیدن پسرمو دارم.. اما الان که کمتر از دو هفته مونده شدیدا با همسرم حرفم شد و دیگه ذوق هیچی و ندارم.. هر چقدرم گل آورد از دلم در آورد ولی خیلی حالم بده خیلی بی ذوق شدم همه چی از دماغم در اومد..
من داشتم خودمو خونمونو برا اومدنش آماده میکردم روحیه امو به زوور حفظ کرده بودم فقط بخاطر نی نی ولی نباید اینجور میشد.. طفلی بچه ام شش ماه تمام تا هفت ماهگی آمپول و سرم زدم چیزی نخوردم بالا آوردم بهش فشار اومده میدونم اذیت شده الانم ک اینجور… ببخش مامان :(

چرااینجوری شدی سابقه افسردگی داری ؟؟؟؟

عزیزم شایدم ربطی به دعوای همسرت نداره کلا ادم هرچی به زایمانش نزدیک میشه به خاطر اون فکر و خیالا و استرسی ک داره یه کم افسردگی میگیره اینا همش طبعییه
حالام ک شوهرت گل اورده و معذرت خواسته دیگ لجبازی نکن حیفه این روزای قشنگتونه
بدنیا ک بیاد خیلی از هم دور میشین الان تا میتونین روحیتونو حفظ کنین

مادر بودن همچین چیزیه ، باید قوی باشی در صورتی که هزار مشکل داری و ارامش نداری و بی ذوق شدی و درد داری یا هر چیزی ، باید صبور باشی و تحمل کنی ، خداروشکر کن ک با گل اومده از دلت در بیاره ، من از اول بارداری تا هنوزم هیچ درک نشدم ، کتک خوردم ، حتی توی اوایل ۸ ماهیم یعنی یه هفته پیش چنان شوهرم با لگد زد تو پهلوم که نفسم رفت ، هرموقع دلم ویار چیزیو داشت بهم گفت دلت نخواد خب چیکار کنم ، وقتی ویار میکردم و گیرم نمیومد انگاری وجودم وجودمو میخورد ، وقتی گشنم میشد و تو خونه چیزی نبود میگفت چیکار کنم گشنته ، تو این ۸ ماه هیچ محبتی ازش ندیدم حتی دستامم نمیگرفت ، خیلی وقتا نا اروم بودم بهش میگفتم بغلم کن که دلم اروم شه می‌گفت به من چه ، یا میگفت نیا نزدیک شکمم پره ، یا نیا فلانم ، هر دفعه یه بهونه برای دور کردن من از خودش میاورد و هنوز میاره و و و و خیلی چیزای دیگه که برام اتفاق افتاده و هنوزم داره اتفاق میوفته ، ولی بخاطر بچه باید بیخیال شد ، میدونم بخشش سخته نمیخوای نبخش ولی فراموش کن تو الان زمان کمی به زایمانت مونده الان تا میتونی بخواب و استراحت کن و به فکر نی نی باش ذهنتو درگیر نکن هرچند سخت ، انشالله که زایمان راحتی داشته باشی و به سلامتی نی نی رو بغل بگیری

من بعد زایمان اینطور شدم کلا روحیمو از دست دادم بخاطر چنتا رفتار شوهرم.ولی بچه یه چیز جداست و تو دلت میره و دوست نداری بهش آسیبی برسه.بخاطر همینه که نگران بچت هستی.

سعی کن اطرافیانتو زودتر ببخشی همش به خودت بگو من دل بزرگی دارم و ...روحیتو بساز

روحیتو بدست بیار دوباره نزار بعدا پشیمون شی بخاطر حال الانت

🥲🥲🥲عزیزم زودی خودتو و روحیتو نباز سعی کن همیشه یه مامان پر انرژی باشی براش حتی اگه مشکلات زیاد بود چون واقعا اونا هیچ تقصیر و گناهی تو مشکلات زندگی ما ندارن ک بخوان تاوان پس بدن🥲🥹🙏🏻

عزیزم شاید بخاطر هورموناته....منم دو سه روزی اینجوری شده بودم البته منم یکم با شوهرم بحثم شده بود هرکاریم می‌کرد نمیتونستم آشتی کنم باهاش ولی بالاخره انقد منت کشی کرد ک اوکی شدم 😑 و کم کم هم شور و شوقم برگشت البته باز مث اول نشدم شاید چون نزدیک زایمانمونم هست و مقداریم استرس قاطیشه

کاملا درکت می کنم چون حاملگی پر خطر و پراز استرسی داشتم و کوچیکترین حرف یا چیزی از شوهرم اونقدر اذیتم می کنه که تا روزها از فکرم نمیره و گاهی اصلا بچه های توی شکمم هم بهم د انرژی مثبتی نمیدن ولی اونا گناهی نکردن که🥲

این روزا میگذره ولی خاطره ی اومدن بچت هیچوقت نمیگذره سعی کن دوباره روحیتو بدست بیاری