دوستان لطفاً مسخره م نکنید اینجا تنها جایی که میتونم از احساسم بگم . پسرم یک ماه و بیست روزشه و من تا به الان پر بودم از احساسی که پشیمون بودم از بچه . خسته و همش دوست دارم کنار مادرم باشم و وقتی اونحام حالم خوبه خونه خودم برام مثل زندانه و بودن بچه کنارم حس ترس بهم میدم . تصمیم گرفتم رو ب رو بشم با ترسم با بچه الان دو روزه تنهام با پسرم توی خونه . و خب شب اول افتضاح بود و حسم تشدید شد بیزاریم شدید شد . اما الان حس میکنم دوسش دارم برام شیرینه دیگه سخت نیست . نمی‌دونم چرا اینجوریم این چه حسیه چرا و چرا .

هرچی بگذره حس بهتری پیدا میکنی اونقدری ک عاشقش میشی و تمام خستگی هاش برات شیرین میشه... حتی وقتی خوابه دلتنگش میشی و میخای بری سریع بیدارش کنی

عزیزم افسردگی بعد زایمان ای بگذره بهتر میشی

منم دقیقا همین حس داشتم
ولی الان دخترم روز ب روز چیزایه جدید یاد میگیره صدا خنده اش می‌شنوم برام می‌خنده تو دلم جا باز کرده
حتی شوهرمم چند وقت پیش گفت اوایل دخترمون دنیا اومده بود دوسش نداشت و بچه دوست ندارم الان ک صدا خندهاشو میشنوه میگ یکی دیگ بیاریم بچه خیلی شیرینه
هرچی ببیشتر زمان بگذره دلبسته تر میشی
چند روز پیش خواست ببره خونه مادر شوهرم دخترمو
ب شوهرم گفتم ن تراخدا نبرش پایین قلبم داره کنده میشه

عزیزم حست طبیعی بوده ، بخاطر ترسی که از مسئولیت بچه داشتی این حس ها بهت دست داده . وقتی یکم بگذره و ببینی میتونی درست میشه
من یادمه اوایل با اینکه خونه مامانم بودم اما میترسیدم شوهرم بره سرکار یا میترسیدم بیام خونه خودم .
وقتی اومدم اولش سخت بود ولی دیدم مامانم و شوهرم هم چه باشن چه نباشن کاری برام نمیکنن

اگه بچه اولته طبیعیه بنظرم من خودمم اولش همینجوری بودم الان بهتر شدم حس پیدا کردم به دخترم

من بچه دومم هست و دقیقا مثل تو پشیمونم از اینکه تصمیم بچه دار شدن گرفتم افسردگی بعد زایمان گرفتم اونم شدید اصلا بچمو دوست ندارم و نمیتونم خوب بهش برسم خلاصه خیلی حالم بده کاش منم مثل تو حالم خوب بشه