رفتم داخل زایشگاه. لوازم تست امینوشور رو تحویل دادم و دراز کشیدم. بدون هیچ دردی از زایمان. فقط دهانه رحمم داشت منفجر میشد از دردی که موقع معاینه کشیده بودم. خانومه اومد و بازم روز از نو و روزی از نو. هرچی من جیغ میزدم و میگفتم پام باز نمیشه، خانومه قبول نمیکرد و افتاده بود به جون من. از شلوغی بیمارستان هم واقعا کلافه شده بودم. باز هم نشد و من از نفس افتادم. حالم خیلی بد شد. درد شدیدی تو پایین تنم بود که دیگه به سختی راه میرفتم. ازم داشت آب میومد و فهمیدم اگر از اول هم مشکلی نداشتم، اینا با کاراشون کیسه ابمو پاره کردن. داشتم میمردم از درد. هیچوقت فکرشو نمی‌کردم زایمان طبیعی انقدر مزخرف باشه. تازه من که فقط درد معاینشو کشیدم. از بیمارستان زدیم بیرون‌ و نذاشتم بستریم کنن. به شوهرم گفتم من طبیعی نمیتونم. تا شب صبر کردیم و کلی فکر و پرس و جو از بقیه. تصمیم قطعی گرفتم برای سزارین. با همه اون چیزایی که ازش شنیده بودم و باعث شده بود دیدم نسبت بهش بد بشه. فرداش رفتیم مطب پزشک جراح. ماجرا رو براش تعریف کردم و کارت هدیه ۲۰ تومنی که میخواست رو براش بردم. نامه داد و گفت فوری برو بیمارستان تا منم بیام. منم خودمو رسوندم و مدارک رو تحویل دادم و بستری شدم. در آرامش کامل بدون درد خودمو برای زایمان سزارین آماده کردم. بعد از مراقبت های اولیه، منو بردن اتاق عمل. سوزن بیحسی تو کمرم زدن و من اصلاااا بابتش اذیت نشدم. سوند رو هم تو بیحسی وصل کردن و باز من هیچی نفهمیدم. کل زایمان یکساعت هم نشد. واقعا فوق‌العاده بود. بچمو دیدم که به دنیا اومد و بوسیدمش. هردومونو بردن تو بخش. من نمیتونستم تکون بخورم و زیر دلم جای بخیه ام درد داشت ولی واقعا می ارزید به درد مزخرف زایمان طبیعی.
ادامه پست بعدی

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط