بچه ی من اونقدراذیت می کنه‌
صب پشت سرباباش گ یه کرده که منوببره،مجبورشدم ببرمش پارک سرکوچه،تاب وسرسره بازی کردبعدگفت بریم چیزبگیریم گفتم عیب نداره گرفتیم گفت باید بریم پارک بخورم،برگردوندمش پارک خورد برگشتیم خونه ساعت ده شده بود ،بعد طبقه بالا مادرشوهرم اینان،گفت باید برم بالا،پله های بالاهم ده تابدون نرده هست،حالا من ببرم بالا بازفوری میاد پله که میرم پایین،ازاونطرفم یه خواهرشوهرمعلوم دارم که بلند میشه و مدام میفته و همش ترس استرس که اتفاقی میفته اصلا اعصاب برام نداشته خیلی اذیتم میکنه چکارکنم بنظرتون؟

بچه باید یا از خودت یا باباش حساب ببره من تو خونه چون همش باهش هستم از حرف من حساب می‌بره یک بار میگم نه نه دیگه وبا حرف قانعش میکنم میگه بریم بیرون میگم ببین هوا تاریک نمیشه همه خونه آن نرفتن یک جوری قانع میشه و وقتی بگم نمیریم دیگه اصراری نداره.وای با شوهرم نه حرفشو گوش نمیکنه چون نازشو میکشه

مث منی بخاطر اینکه گریع نکنه هرکاری میکنم بسکه گریه هاش تو مخمه

هر کاری میگه تو انجام میدی لوس میشه عزیزم

گاهی بگو نه و سر حرفت بمون
اشکال نداره گریه کنه یه کم