سلام از وابستگی و اضطراب اجتماعی دخترم ناراحت میشم
خیلی زیاد
و خسته
و گاهی عصبانی
و عذاب وجدان
و......

پسر من علاوه بر اینکه با خانواده های پر جمعیت رفت امد داریم بازم به قدری به من وابستست که موقع بازی میاد ببینه من هستم یا نه تا خیالش راحت شه و بازیشو ادامه بده

برعکس شما من تازه نگرانم چرا پسرم بهم وابسته نیست و چرا از غریبه ها نمی ترسه عین بقیه بچه ها گاهی وقتا حتی بغلشون هم می ره ولی دیدم بقیه بچه ها می ترسن

خب خیلی بیرون ببرش پارک و خونه اقوامی که بچه دارت حتی واسه یه ساعت به بچه شون بگو که با بچت بازی کنن ازین شهربازی های سرپوشیده بچه ها ببرش ....
اینقد تو جمع قرارش بده کم کم اجتماعی میشه بچه های این دوره واقعا تنهان

درست میشن همچین گیلیم خودشونو از اب میکشن بیرون نگران نباشین

سلام عزیزم، یه مقدارش بخاطر سنش هست، درکش کن و توی تاپیک های قبلیت خوندم شاغلی، بخاطر اینم هست، بچه ساعاتی از روز تو رو کنارش نداره، بهش حق بده بیشتر بهت بچسبه

دخترم من زیاد وابسته خیلی ببخشید هاحتی دستشویی میرم میاد دنبالم موندم مدرسه شون چیکارکنیم اینقدر وابسته ن