۷ پاسخ

من پسرم ۳سالشه و دخترم یک تقریبا ۱ سال ، دوران حاملگیم خیلی سخت بود چون اوج شیطونی پسرم بود و باید با اون همه ویار پسرمم از پوشک میگرفتم با اون بار سنگین و حال بد باید پای گاز براش غذای خودش و درست میکردم و با همه ی این سختیا بازم دلم برای پسرم میسوزه چون دوران بچگیش مهر و محبتی که نثارش کردیم نصف شد و سهم آبجی کوچولوشم شد ، ولی خداروشکر پسرم حسودی نکرد و حتی یک درصد هم آبجی شو اذیت نکرد ، در ضمن اگه بچه دومت بچه آرومی باشه شانس میاری کمتر اذیت میشی من دخترم آروم بود ، ولی درکل باهم بزرگ میشن و سختیش ۲ سال اوله و بعد راحت میشی ♡♡

بنظر من که خیلی سخته.بزار بچه ات بزرگ بشه بعد این کارو بکن.من این اشتباهو کردم

خواهر اگه به تک فرزندی قانع نیستی بچه دومتم بیار ی بار سختی بکش و راحت شو.تا اوناهم همبازی بشن.

خب بگو مادر و خواهرت کمکت هستن
که به فکر بچه دومی وگرنه عمرا اسم بچه میاوردی
خودمم چند روزی تو فکرشم
کلا از بس تو فکر بزرگ کردن بچه هستیم فکر میاد سراغمون

با فاصله ۴ سال بهتره .
۲ سال خیلی سختت میشه

۳ ساله برای من ولی پسرم فوق شیطونه یعنی الان پدرم دراومده واقعا وحشتناکه آدم نابود میشه بخدا

اینم بگم مادر و خواهرم کنارم هستن و خیلی بهم کمک میکنن
میشه منو نصیحت کنید اگر کار اشتباهی میخوام انجام بدم😂😂😂😂

سوال های مرتبط