مامانا من خیلی وقته میخوام یه تاپیک بذارم راحب سبک تربیتی با مریضی بچم اصن وقت نشد
من نیلی دوست داشتم بچمو اصولی بزرگ کنم و از همه مهمتر سلامت روانش بزام هست ک یه وقت حرغی نزنم کاری نکنم ک بچه استرس بگیره یا مشکلاتی ازین دسته. ولی واقعا حس میکنم تو زندگی واقعی نمیشه یا حداقل من شرایطشو ندارم اینستامو باز میکنم میبینم با جیزایی ک هر روز این روانشناسا میکن من گننممد زدم. مثلا بچه من عادت داره همه جیو تو دهنش میکنه پوشکشو تو خوخه باز میکنع من بزمیگردم میگم اگه اینارو تو دهنت کنی مریض میشی بابد بریم دکتر. خب میکم این اشتباهه نباید از دکتر بترسونی واقعا همینم جواب نمیده دیگه الان .یا میکم نباید به زور لباس تنشون کنی خب واقعا نمیشه بعضی وقتا اقن اکثر اوقات ادم میخواد زود بره بذاری ب اختیار خودشون ک اصن نمیاد من بهش میگم باشه عزیزم دوس نداری بیای بمون خونه من میرم بیرون . میگن اینم اشتباهه نباید احساس کنن تنها میمونن. چمیدونم خوندم شیرینی شکلات فست فود مغزشونو داغون میکنه دختر من ک عاشق اینجور چیزاش .میگن نبایذ موبایل دست بگیرن والا من خودمم دوست ندارم بدم بهش خودش میره به زور برمبداره بعد اقن من خودمو هرجقدرم درست کنک پدرش ک اصن ازین بابتا تو باغ نیست هرچیم میگم کار خودشو میکنه اون میاد گند میزنه تو همه جی خیلی ناراحتم
واقعا این تربیت کردنه نیازمند یه سری شرایط و امکاناته فقط و فقط دست مادر نیست باید محیط و خونواده هم باهاش همراه باشن

به نظرم پذیرش اولین چیز در والد بودن اینه که ما کامل نیستیم و کامل نخواهیم بود. این طور نیست که هر چیزی که روانشناسا میگن خطاست یا الکی برای خودشون میگن، ولی داستان اینه که هر کسی با توجه به شیوه و شرایط و محیط زندگیش میتونه یک سری رو برآورده کنه و یه سری رو نه و این اصلا به این معنی نیست که ما والد بدی هستیم
در نهایت اونکه که مهمه اینه که ما تلاشمون رو بکنیم و بپذیریم ممکنه که جاهایی هم خطا کنیم

خب مثلا میگن بچه رو باید تدریجی از شیر گرفت. ولی من با تلخک یه روزه گرفتم.
روانشناسا خیلی حرفا میزنن اما گاهی اوقات نمیشه یعنی برای همه بچه ها صدق نمیکنه اصلا.