بچه که بودم خیلی مهربون بودم ..چند تا همکلاسی داشتم که واقعا ظلم بودن و اثرات و استرسای اونروزا همیشه باهام هست...اینروزا که دختر دار شدم حس میکنم کپی خودمه مثلا بلا استثنا خوراکی بدون من و باباش نمیخوره ..یا همه بچه هارو دوست داره ..دیروز رفتیم پارک با ذوق به یه پسر و دختر گفت اجی و داداش...دختره ۵ سالش بود پرید بهش من اجی تو نیستم ..داداشم داداش تو نیس...خیلی ناراحتم دخترم مثل خودم نشه..بعضی پدر و مادرا بچه هاشونو خالی از احساس بار میارن

خداروشکر من دوستای خوب و مهربونی داشتم

پسرم هر بچه ای که ببینه مثل خودش خوش رو و مهربونه میره سمتشون...
ولی دوس ندارم پسرم مثل خودم بامحبت و مهربون باشه
میخوام خوش قلب باشه ولی نه زیاد که آدمای بدذات از این اخلاقش سوءاستفاده کنن...

منم هیچوقت بخاطر همکلاسی های چرتم مدرسه بهم خوش نمیگذشت، یادمه ابتدایی و راهنمایی الکی با من بیچاره قهر کردن ، بعد همش کارای موذیانه میکردن، دبیرستان هم انقدر حسود بودن ، همش پشت سرگویی میکردن، شاید حرفم بچگانه باشه ، اما نمیبخشمشون، چون روزای خوب نوجوانیم رو خراب کردن

منم از دوستان دوره ابتدایی ام متنفرم اونا همیشه همه رو بامن قهر میکررن باورتون میشه تمام ۹ ماهه مدرسه کسی بامن حرف نمیزد خدا و خدا ازشون نگذره از دبستانم فقط سکوت یادمه همیشه ناراحت رو صندلیم نشسته بودم