هرچی که به زایمان نزدیک تر میشم دغدغه هام بیشتر میشه…همش با خودم میگم من هیچی از بچه داری نمیدونم میتونم از پسش بر بیام نکنه یه جا اشتباه کنم به بچم آسیب بزنم🥺شمام از این نگرانیا دارید

دنبالت کردم هر موقع دخترت ب دنیا امد بهم بگو که مادری شدن راحت

باورت نمیشه بچه به دنیا که میاد خودت ب خودت مادر بودن یاد میگیری

منم خیلی نگران بودم . از روز اول خونه مادرم هستم . تا همه چی رو روال بیفته و همه جی دستم بیاد بعد برم خونه

این حس واسه ماهایی که نینی اولمون هست طبیعیه .ولی چشم بهم بذاریم میگذره سال دیگه این موقع نینیمون حسابی بزرگ شده 🥺🥰

منم هیچی نمیدونم ولی از این نگرانی ها ندارم😅
حتی خواهر کوچیکترم که ۱۸ ساله بودم و دنیا اومد رو بدون قنداق بغل نمیگرفتم.
چون بچه خودش رو جمع میکنه،اصلا نمیتونستم بغل بگیرم
اصلا هم با بچه های نوزاد نمیتونستم ارتباط بگیرم،یه کم بزرگتر میشدن دوست داشتم بغلشون کنم
ولی حس میکنم جگر گوشه ی خود آدم یه چیز دیگه ست🤍

ولی من حس میکنم چیز سختی نیست

همین الانم مادری ، ۹ماهه کنارته با همه ی سختیاش داره میگذره وقتی دنیا هم بیادفرقی ندارع مث دوران بارداری شاید هر روز یه چالش جدید داشته باشی ولی همه ی اینا میگذره

نگران نباش من ی مادر ۱۷ ساله بودم همه کاراش خودم میکردم
بچم الان ۳ سالشه من دوباره باردارم چند هفته دیگه دنیا میاد

من هم همین فکررارو میکنم

دقیقا منم همینطوریم🥲

هر چی بترس بدتر حتما مامانت هست کمکت من همون ندارم

دقیقا
منم همش میگم میتونم کارای بچه رو بکنم؟
اصلا میتونم مادر خوبی باشم ؟
وقت مناسبی بود واسه مادرشدنم
انگار افسردگی قبل زایمان گرفتم😑

ن بابااصلاجای نگرانی نیس...اتفاقاحالامواظبی کسی به بچه آسیب نرسونه بابغل کردنش😅راحت خودت یادمیگیره کاراشوبکنی..من که میگم راحت کاراشومیکنم.فقط همون چندروزاول دردام اوکی بشن.دیگه نمیزارم خواهرم ایناکاربچه روبرسن.چون تااوناهستن یادبگیرم که بعدش رفتن بچم اذیت نشه.باجون ودل فقط بایدانجام بدی

همینجوره یه هفته اول سخت اونم بخاطر بی‌خوابی که دوساعت دو ساعت شیر میخاد

بهت قول میدم اصلن ناراحت نباش من هیچ بلد نبودم و کسی نداشتم یادم بده خودم تنها با شوهرم دوتایی داریم بچه داری میکنم