یه موقعیت شغلی عالیی برام جور شده دوهفته‌اس میرم و پسرمو شش تا سه میزارم پیش مامانم. برای اینده خودشه که میخوام برم مامانمم بیشتر از من بهش نرسه کمتر نمیرسه ولی باز میزارمش اونجا جیگرم کنده میشه حس میکنم بزرگ شدنشو نمیبینم. دوهفته به جای اینکه خوشحال باشم ذوق کنم همششش بعداز ظهر و شب کارم گریه‌است.چیکارکنم

من کارمو ول کردم خیلی ناراحتم
اما نمیتونستم برم سرکار 🥲
خیلی قوی هستی
اولش سخته اگر تونستی شروع کنی بعدش هم میتونی
خدارو شکر یکی هس نگه داری کنه ازش
مامان مستقل شادتره

الهی قربون دلت برم مامانی بهت حق میدم ودرکت میکنم واقعن دوراهی سختیه اما قوی ادامه بده مطمعن باش اگ کارت ول کنی یروز سخت پشیمون میشی اون ب یک مادرقوی ومستقل نیازداره نه ی مادر افسرده وخونه نشین نگرانش نباش بزرگ میشه کلی باهاش وقت میگذرونی