خانمای ک تهران هستین چجوری با این صداها ولرزش کنار میاین اون لحظه چیکار میکنین من خیلی استرس دارم صب فقط پسرمو بغل کردم رفتم تو راه پله هیچکسم اینجا ندارم همسرمم سرکار میره

شهر دیگه هیچکس رو نداری بری؟

ما خراسان جنوبی فردوس

کاش میشد بیاین پیش ماامنه

جز صبر کار دیگه ای نمیشه کرد ،من دپشب به خاطر بچه ها تا صبح.خوابم نبرد

مگه الان تهرانم صدا هست؟

من تا الان صبر کردم، دخترم بد ترسید دیشب تا صبح می‌گفت ترقه بسه اااع
گفت بیخیال باید برم شهرستان،الان تو جاده ام

من اهنگ میزارم. البته سر و صدا طرفای ما زیاد نیس، تقریبا هیچی نشنیدم.

همسرت اگر مشکلی نداره من میتونم ادرس بدم بیایین خونه ما. یه اتاق خالی میکنم برات راحت میتونی یه مدت بمونی،اصلا چن روز با همسرت بیا اشنا بشه باهامون بعد اون بره سر کارش تو بمون. دلم یه مهمون میخاد

من بعد از یک هفته برگشتم خونم نماز میخونم و قران ک بهم ارامش بده بعدم طوری رفتار میکنم انگار چیزی نشده برای بچه هامم اهنگ میزارم صداشو میبرم بالا. انشالله ک ما بزودی پیروز میشیم و میگذره این روزامون

خدا بزرگه به امید حق پیروزیم

خدا بزرگه

چقدر وحشتناکه،ما اینجا هیچی از جنگ ندیدیم وصدایی نشنیدیم،کاش شرایطی داشتیم که می اومدین پییش ما

منم تنهام روزا خیلی میترسم

ای جان خدابهتون صبربده

من شهر دیگم ولی پراپرانول میخورم تلویزیونم صداش زیاده

من قرص پروپرانول میخورم خیلی کم آرومم میکنه