۱۲ پاسخ

بچه ها چون با مامان بابا هستن بیشتر اوقات اونا براشون عادی میشن دوس دارن ادمای جدید ببینند و تعامل برقرار کنند و بخندن ولی دوس دارن تو هم باشی از تو حس امنیت و ارامش میگیره همین ک ببینه تو اون جمع حضور داری تو قوت قلبشی ،اگه نباشی اضطراب میگیره ولی دوس داره با کسایی دیگ سرگرم بشه

عزیزم اون حتما خوش اخلاقه دوست داره با بقیه وقت بگذرونه
برعکس دختر من همش بهونه خودمو میگیره تو جمع

بچه منم همینه گلم ولی به محض اینکه ببینه من نیستم تو جمع گریه میکنه همینکه میام باز ساکت میشه به ادامه بازی و خندش بااون طرف میرسه. یااینکه ببینه من از جام بلند میشم دارم میرم گریه میکنه

منم دقیقا همین حس رو دارم

پسر منم همینطوری بود 😐😐 درکت میکنم خیلی حس بدیه
هنوزم همینطوره ! شانسمونه دیگه

خوبه ک
پسر من هرجا باشه تنها باشیم یا پیش هرکی باشه چسبیده به من
خودمم خیلی وقتا دوس دارم این حسو ولی بعضی وقتا واقعا سخته دیگه

نه بابا حس خودته .
بچه منم اینجوره

من ک دوستدارم مثل پسر شما باشه پسرم
از کنارش نمیتونم جم بخورم حتی توی جمع ی لحظه منو نبینه گریه میکنه ب دیگران نمیخنده فقط خودم و از چهار فرسخی میبینه میخنده😅

و منی ک از یه مهمونی میام و دخترم یه دقه از بغل من کنده نشد😩

بچه من کوچک تر بود بغل هیچکی نمیموند فقط خودمو باباشو میشناخت
الان بغل همه میره منم دوس ندارم بهش میگم چرا پسرفت کردی مادر🥴😄

خوش ب حالت دختر من چسب خودمه فقط

😂😂😂اره دقیقا منم کفری میشم از دستش انگار نه انگار منم هستم

سوال های مرتبط