دخترم اصلا بغلی نبود یعنی عادتش نداده بودم بغلش میکردما ولی زیاد تو بغلم نگهش دارم و راه برم نبود کلا رو زمین میزاشتم باهاش بازی میکردم و خودشم بازی میکرد تو آشپزخونه هم میبردمش قاشق و بشقاب و این چیزا میدادم باهاشون سرگرم میشد به کارام میرسیدم الان چند روزه نمیتونم تو آشپزخونه وایسم دو تا ظرف بشورم گریه میکنه از پاهام آویزون میشه تا بغلش نکنم آروم نمیشه میخوام جاروبرقی بکشم همینطور دوباره از اونطرف میشینم دارم باهاش بازی میکنم شعر میخونم اصلا مخل نمیده میاد سمتم ازم بالا میره دستشو دور گردنم حلقه میکنه که بغلش کنم
بنظرتون چرا تجربه داشتید؟

اضطراب جداییه..
پسر منم اینجوریه
منم تلاش می‌کنم هر چقدر نیاز داره بغلش کنم
کار خونه بعدا هم انجام میشه

بچه ها یه تایمی وابستگی شدید پیدا میکنم ترس از دست دادن دارن تنهایی

بخاطر سنشون دختر منم همینطوره دقیقا

ببین توی این سن بچه ها همه همینن دختر منم همینه ، توی ماشین نشستیم هی بلند میشه میندازه خودشو بغلم ، توی خونه که اصلا یک لحظه زمین نمیشه همش میخواد توی بغلم باشه ، بچه ها توی این سن ترس و اضطراب جدایی دارن برا همه بچه ها همینه

من پسرم از همون اول اینطوری بود حتی می‌شینم میاد تو بغلم وایمیسته ازم می‌ره بالا

پسر منم همینطوره ولی خب چاره ای نیست باید با دلشون راه بیاییم

مختص سنشه

اضطراب دوری برای سنه باید مواظبش باشی تا درست بشه از ما که از روز اول نیومده پایین هنوزم همونجور تا دوسالگی هم ممکنه طول بکشه

اضطراب جدایی داره معمولا تا سه سالگی همینطوریه تا قبل از این شناخت کافی نسبت به اطرافش نداشت الان محیط اطرافشو میشناسه درک میکنه اینم جزئی از روند رشدشه که کاملا طبیعیه