من همش فکر میکنم رسالت دارم ،انسان تربیتش کنم،تا مفید باشه اول برای خودش،بعد برای زندگی و جامعش.مدام از پدرش میگم تا مثه اون اهل زن و زندگی باشه.در نهایت رهاش میکنم پی زندگیش
من بچه نیاوردم که تا همیشه پیشم باشه، برن خوش باشن
منم با شوهرم صفا میکنم،از خدا میخوام عمر شوهرم بیشتر از من باشه.تا اخرین لحظه زندگیم کنارش عشق کنم
میشه بگی چه کارایی کردی با پسرت
اره خدایی پسراتون مرد بار بیارین
شوهر من از بس مادری بوده یکم شبیه دخترا
و مادرش الویت اول شده
و خیلی مادر حسودی داره و خیلی کم عقل
نه اصلا رابطتت با پسرت خوب باشه هیچ دختری نمیتونه جداش کنه این نظرمنه البته که رابطمون نباید حالت مزاحمت برا پسرمون باشه مثلا من خودم میگم پسرم بزرگ بشه ازدواج کنه حداقل هفته ای یکبار ببینمش حتی شده تو محل کارش،توکافه هرجایی فرقی نداره چیزیم ازش نمیخوام فقط سلامتیش واینکه ساعتی درهفته باهم وقت بگذرونیم مادرپسری بریم سینما یا هرجایی که بچه بود میبردمش بیاد قدیما قدم بزنیم من از زندگیم بگم اونم بگه ولی نه بقصد دخالت همدردی و قوت قلب هم باشیم
مادرشوهر من اشک تمساح کیریزه حالمو بهم میزنه
من خیلی مهربون
دست و دلباز
غر غرو میشم 🤣
لوس شدن چه طوریه
چیکار نیکنی مستقل بشه
باید طوری تربیتش کنی که احترام بذاره برات ن اینک باعث اختلاف با زنش بشه اوو کو تا زن😆😆
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.