پسرم ٦سالشه از همون اول خيلي پسر خوبى بود و هست،مودب و مهربون،ولي خيلييييي احساسيه،با كوچيكترين اتفاقا و حرفا گریه ميكنه,نميدونم چيكار كنم؟ مثلا امشب داشت يه چيزي تعريف ميكرد باباش گف با لحن آروم نبايد با مامانيت اينجوري حرف ميزدي رفت يواشكي پشت ديوار گریه كرد🫤 واقعا نميدونم چيكار كنم،من و باباش تمام تلاشمونو كرديم هميشه خونه آروم باشه بدون دعوا و اتفاقاي بد ولي انگار بدتر😭 سر هرچيزي يواشكي يه گوشه گریه ميكنه و صدام ميكنه باهام حرف ميزنه،همش ميگه اگه تو و بابا پير شيد من چيكار كنم،نميدونم ديگه چيكار كنم؟؟؟

من اینجوری بودم هستم و خیلی وحشتناکه این ترس و این استرس هرلحظه بامن بوده

منم تو بچگی اینجوری بودم و هنوزم هستم.متاسفانه خیلی آسیب دیدم تو زندگیم بخاطر احساساتی بودنم.حتما مشاوره ببرش

دختر منم اینطوری .کلاس هم ثبت نامش کردم نرفت تا معلم گفت دست ها همه بالا میخایم نرمش کنیم فرار کرد رفت گفت من دوس ندارم دست هام بالا کنم .تو خونه ام اگه کوچیک ترین چیزی بگیم بهش بربخوره فورا گریه میکنه میره تو اتاق درهم میبنده . ماهمش باهاش بازی می‌کنیم و هر روز میبریمش پارک

ببرش مشاوره

ژيميناستيك و فوتبال و شنا ميرفت ولي هركودوم يه دوره رفت

از محیط خونه دورش کن تا با بقیه بیشتر ارتباط بگیره

بفرست کلاسای ورزشی

احساساتی هست ببر مشاوره، باشگاه ثبت نامش کن.