ینی دلم برا بچم کباب میشه .همبازی نداره کسی هم سن و سالش نیس تو خانواده هامون. خونمونم طبقه دومه حیاط و تراس نداریم بچم رنگ اسمونو نمیبینه میره پشت پنجره که روبه کوچه هست بچه ها رو صدا میزنه دَدَ میکنه دلم براش میسوزه انقدر تنهاس
هر روزم نمیتونم پارک ببرم نزدیکمون نیست اونجا هم میریم بچه ها بزرگترن یا اجتماعی نیستن نمیان بازی کنن باهاش . شماها چیکار میکنین تو خونه چه بازی هایی انجام میدین با کوچولوهاتون
من ک خیلی الان غمم گرفته

عزیزم منم پارک نزدیک نیست، عصرا میذارم تو کالسکه ۱ ساعتی میریم راه میریم، ادما، درختا، اسمون، بچه ها، مغازه، هرچی تو مسیر باشه بهش نشون میدم، بهشون دست میزنه بعد برمیگردیم

ببرش توکوچه
ببرش خانه بازی

اکثرا همین طور هستیم اگه شوهرم وقت کرد چند دقیقه ای میبره بیرون میچرخوندش

عزیزم تو خونه توپ بازی کن ماشین بازی کن من خودم هم میبرم بیرون با موتورش بازی میکنه یا هم باباش اومد بعد ظهر میبرن خونه مامانم با برادر زاده هام که بزرگتر هستن بازی میکنه

الان که هواخوبه هر روز ببرش بیرون یه ساعتی تو کالسکه راه ببرش .. دوروزدیگه هوا سرد بشه کلا نمیشه رفت بچه گناه داره.

خب براش همبازی بیار اگه شرایطش رو داری

من ی دختر ۳ سال و ۹ ماه دارم ی پسر یک سال و شش ماه باهم بازی میکنن

خانه بازی هم سعی کن زیاد ببریش که با بچه های دیگه در ارتباط باشه

حتما نباید پارک ببریش که
منم بعضی وقتا وقت نمیکنم ببرمش پارک
میبرمش همین جلوی خونمون یکم هوا میخوره بازی میکنه راه میریم بعد میایم خونمون

منکه شوهرم نمیزاره کلا بیرون بریم دوتایی با پسرم چی بگم از صب تا شب خونه ایم تا شب خودش بیاد اگه خسته نباشه ببرتمون بیرون