یکسال و سه ماهه اقدام میکردم کلا ناامید بودم چون سر پسرمم چندماه تحت نظر بودم و آمپول زدم تا باردار شدم.
الان فهمیدم باردارم استرس پسرمو دارم خیلی اذیت می‌کنه میترسم کنار نیاد یا خودم اذیت بشم ...یکم از تجربه هاتون بگید

صبرتو زیاد باید بکنی این روزا میگذره اوایلش خیلی سخته حسادت ها شروع میشن حتی اگه خیلی حواستو جمع کنی مراقب کوچیکه خیلی باش چون بچه ان سر حسادت کاری نکنن
سر بیماری ها اذیت میشی با هم تب میکنن با هم می افتن با هم باید برن دکتر با هم دعوا میکنن دائما و یک ریز تو خونه ولی خوبیش اینه که تنها نیستن بزرگ میشن کوچیکی میگذره این روزا میگذره یک چیز دیگه هم که بهت بگم بچه دوم که میاد باید عادت کنی به حال دائما نامنظم و شلوغ اما میگذره این دوران ولی میدونی چی قشنگش میکنه اینه بین همه دعواهاشون و زد و خورداشون که خیییلی باید حواستو جمع کنی و ضرباتشون نسبت به همدیگه رو بگیری بین همه اینا یک عشق بزرگ بینشون که آدم با دیدنش لذت میبره
تجربه ی دیگم اینه که دوران اولش سخته اما هرچقدر میگذره شیرینی هاش از پس سختی هاش بیشتر بیرون میان