با گریه گفت یه بار واقعاً بالش برداشته، اما زود پرت کرده کنار و تا سه روز غذا نخورده، خودش رو زندونی کرده تو دستشویی.
شوهرش فکر می‌کرد افسرده‌ست. مادرش می‌گفت «لوسه».
اما الهه دچار یه نوع وسواس بسیار نادر بود: وسواس آسیب‌رسانی به عزیزترین فرد زندگی.
وقتی درمانش رو شروع کردیم، فهمید که این افکار نه واقعیه، نه نشونه‌ی بد بودنشه.
بلکه نشونه‌ی شدیده‌ترین عشق و ترسه.
دقیقاً چون ندا رو خیلی دوست داره، ذهنش از بزرگ‌ترین ترسش، یعنی آسیب زدن به ندا، تصویر می‌سازه.
(به این می‌گن intrusive thoughts یا افکار مزاحم)
ما با مواجهه‌درمانی کار کردیم. گام‌به‌گام.
جلسه آخر، خودش با صدای لرزون گفت:
ـ «من هنوزم گاهی فکر می‌کنم یه روز بچه‌مو ازم می‌گیرن، چون این فکرای کثیف تو ذهنمه.
ولی الان می‌دونم… من مادر بدی نیستم.
من یه مادرم که با ذهنش می‌جنگه، نه با بچه‌ش.»
و ازم خواست اگه یه روز کتاب نوشتم، داستانش رو با اسم مستعار بنویسم.
الان نوشتم.

۳ پاسخ

قلبم درد گرفت 😭چقد مادر میشی عوض میشی خودت و همه چیو فراموش میکنی

عزیزم این داستان واقعیه؟؟؟چون منم وسواس شدید فکری دارم اما نه در این حد

خدا بهش سلامتی بده . مادری خیلی سخته

سوال های مرتبط

مامان اِل آی🩷 مامان اِل آی🩷 ۴ ماهگی
اول دوتا داستان زندگی میگم (ادامش تو تاپیک بعدی چون طولانیه
اولیش کسیه که دچار ترکیبی از اختلال وسواس فکری-عملی با اضطراب جدایی، حس گناه، و سایکوتیک خفیف.

«مادرِ پاک»

اسمش “الهه” بود. زن ۲۹ ساله، محجبه، بسیار محترم، بسیار خسته.
اولین جمله‌ای که گفت این بود:
ـ «من یه قاتلم. نمی‌خوام بچه‌مو دوباره بکشم.»
شوکه شدم. فکر کردم داره اعتراف به جرم می‌کنه. اما بعد از چند دقیقه، فهمیدم ماجرا اینه:
الهه دو ساله که بچه‌دار شده. یه دختر کوچولو به اسم “ندا”.
از وقتی ندا به دنیا اومده، الهه دچار یه وسواس شدید شده:
وسواس پاکی، وسواس مرگ، و وسواس گناه.
از اون روز، شروع کرد به شستن همه‌چیز:
• روزی ۴ بار لباس‌های بچه رو با دست می‌شست، چون به ماشین لباسشویی اعتماد نداشت.
• با وایتکس شیشه شیر رو می‌شست، بعد دوباره با سرم نمکی.
• خودش تا آرنج دستش رو با صابون می‌شست، بعد با الکل، بعد با آب جوش.
• بچه تا یه عطسه می‌کرد، الهه تا شب گریه می‌کرد و خودش رو ملامت می‌کرد: «حتماً ویروس از من اومده.»
یه بار، سرماخوردگی ساده‌ی ندا باعث شد الهه دستای خودش رو بسوزونه، چون باور داشت آلودگی از دستای اونه که به دخترش منتقل شده.
از اون بدتر، افکار مزاحم شروع شد.
الهه گفت:
ـ «وقتی به ندا نگاه می‌کنم، گاهی مغزم می‌گه: ‘یه بالش بذار روش، تموم شه، راحت می‌شی.’
ولی من که نمی‌خوام بچه‌مو بکشم!
من دوسش دارم… پس چرا مغزم این حرفو می‌زنه؟!»
)
مامان مورچه(ارغوان) مامان مورچه(ارغوان) ۵ ماهگی
مامان اِل آی🩷 مامان اِل آی🩷 ۴ ماهگی
بازی با نوزاد💖

من همیشه دوست داشتم با نوزادم بازی‌هایی کنم که هم سرگرمش کنه، هم به رشدش کمک کنه. تو خونه با چیزای ساده‌ای که داشتیم، بازی‌های کوچیکی درست کردم که به نظرم خیلی براش مفید بود. مثلاً:
• یه بطری پلاستیکی رو پر کردم با یه کم برنج خشک و درشو محکم بستم، بهش دادم تکونش بده و صدای جغجغه رو گوش کنه. این بازی باعث شد صدای اطراف رو بهتر بشنوه و دستاش هماهنگ‌تر حرکت کنه.
• یه آینه کوچیک گذاشتم روبروش وقتی روی شکمش بود. عاشق این بود که خودش رو تو آینه ببینه و با خودش حرف بزنه. انگار کم کم داشت خودش رو می‌شناخت.
• چند تا پارچه نرم و رنگی جمع کردم که بتونه لمسشون کنه و باهاشون بازی کنه. این کار خیلی آرامش‌بخش بود و حس لامسه‌ش رو تقویت کرد.
• یه قابلمه کوچیک و یه قاشق پلاستیکی بهش دادم که روش بزنه. هم سرگرم شد هم یاد گرفت که وقتی کار خاصی می‌کنه، صدایی ایجاد می‌شه.
• بعضی وقت‌ها یه دستمال روی صورتش می‌نداختم و سریع برمی‌داشتم، یا یه عروسک رو زیرش قایم می‌کردم و دوباره نشونش می‌دادم. این بازی باعث شد بفهمه چیزها حتی وقتی دیده نمیشن، هنوز هستن.

این بازی‌های ساده کلی به رشد ذهن و حواسش کمک کرد و من خیلی خوشحالم که با همین چیزای ساده تونستم بهش کمک کنم