روز سختی رو گذروندم
انگار ۶تا بچه رو باهم هندل کردم
مامانم کمکم بود
همسرم بود
اما بازم کم بودیم
سام امروز به بدترین شکل ممکن بداخلاقی کرد

اما خب گذشت
چای اخر شبو ریختم
شیر پسرمم اماده کردم
نشستم کنار همسرم و پسرم
سعی کردم پاک کنم همه خستگی و درموندگی ها رو
هزاران بار شکرگزار خدا شدم واسه وجودشون تو زندگیم
این زندگی
این نقطه امن
آرزوی همیشگی من بود
تصورات ۱۲ سال پیش من همین زندگی الانی که دارم بود

من مادرم و وظیفمه یا حتی مجبورم همه کلافگی و گریه های پسرمو ب جون بخرم
هرچند ک ناراحت نیستم
خواست خود خود خودم بوده که مادر بشم

شاید سال بعد
مثل امروز دلتنگ همین شبا باشم
مثل پارسال ب تاریخ امروز
که ازمایش دادم و مثبت بود
باور کردنی نبود برام ک مامان شدم
بغض کردم و کلی گریه
همین لحظه رو همین گریه ها و خنده های پسرمو تصور میکردم


خدارو شکر واسه همین لحظه ها🙂

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط