مامانا یه چیز خیلی ناراحتم کرده من قبلن طلاق گرفتم و یه پسر ۱۵ساله دارم از زندگی قبلم.با پدر بچم فقد یکسال زندگی کردیم بخاطر دلایلات زیاد نتونستیم باهم زندگی کنیم قصش زیاده..ولی از یک‌سالگی بچم که جدا شدیم به بعدش هیچ وقت سراغ بچمو نگرفتن هیچ کدوم اللخصوص پدرش.اعتیادم داشت البته. تا هنوزم که هنوزه خبری نیست اذشون.هر چند که نزدیکم هستن...میخام بپرسم من الان نگرانم که پسرم یه روز بره سمت پدرش
.چون به شدت اعتقادی هست .بنظرتون پدرش به گردنش حق داره؟و من منع کنم پسرمو که بگم هیچ وقت نباید لری سمتش گناهی نیفته گردنم حقی هست؟.و پسرم اگر سمتش نره حق پدری نیفته گردنش.کاش بتونین راهنمایم کنید نگرانم

به نظرم هیچی نگو و اجازه بده خودش تصمیم بگیره چون ادمیزاد گاهی وقتی منع بشه اشتیاقش بیشتر میشه

منم شرایط تورو دارم ولی چند ماهه پدر دخترم فوت کرده ،هیچوقت ندیدتش .بنظرم پدری که یاد بچش نمیکنه هیچ حقی نداره ‌عذاب وجدان نگیر نزار پسرت هوایی بشه

حقی که نداره ولی الان براش زوده بزار خوب بزرگ بشه شخصیتش شکل بگیره بعد اگه خودش خواست پیگری کنه در کل خودش باید تصمیم بگیره ولی الان اصلا نه درمورد حرف بزن نه اجازه بده

منع نکن بازگو هم نکن که سمج تر بشع و پیگیرتر و بره بی توجه باش و یادش نیفته

بنظر من پدرش هر چقدر هم کوتاهی کرده باشه پسرتون ممکنه دوست داشته باشه بره سراغش و چون بزرگ شده شما کاری نداشته باش نگران چیزی هم نباش

گلم راهنمایی نیست راجب خودمه
من پدرم اعتیاد داره از بچگی هیج کاری برای ما نکرده یعنی خلاصه بگم حتی شاید نمیدونه ما چند سالمونه
مادرم کار کرده مارو به اینجا رسونده
ولی هیچ وقت نگفته سمت پدرتون نرین ولی ما خودمون انگار که بی پدریم فقط مادرم دنیای ماس
پسر شماهم درک میکنه شما اصلا نگران نباش

احسنت به شما مادر نمونه که بچتونو خودتون نگه داشتین معلوم نبود دست پدرمعتاد بود چه آینده ای داشت تا الان ندونسته و سراغی ازش نگرفتن از این ببعدم نذار بفهمه بعضی آدمای سمی دور اطراف نباشن برا همه خوبه بچه بزرگ بشه خودش میفهمه چقد شما براش فداکاری کردین

به نظرم چیزی نگو...بزار خودش تصمیم بگیره
بعدم چون تو همچین موقعیتی بودم
میگم مطمئن باش هیچ حسی بهش نخواهد داشت وقتی کنارش نبوده،براش پدری نکرده