سوال اینه که چطور با فرزند خود برخورد کنیم که زود اعصبانی نشه حرف گوش بده

امر و نهی نکنیم
درکش کنیم
با قصه و بازی اون نکته رو بگیم
اگر شرایط براش خطرناکه فوری چیزی جایگزین کنیم
اگر حرفش زشته یا کارش بده تذکر مستقیم ندیم یکم بی توجهی کنیم پرو بال ندیم به حرفش که تثبیت بشه اما بعدا با قصه غیرمستقیم بگیم
اصلاااااا مستقیم و بکن نکن جواب نمیده

فقط صبوری زیاد میطلبه و این که خود مادر درگیری فکری وعصبی نداشته باشه

در قالب بازی و داستان که من خیلی ازش نتیجه گرفتم،نکات مثبتشو پیش دیگران که خودش هم بشنوه مدام بگو و تا جایی که زمان داری باهاش بازی کن بعد ی مدت میبینی چقدر آروم و حرف گوش کن شده