۱۳ پاسخ

اگه ارامش و پول باشه که ازپس هزینه هاش بیای و همسرت کمکت کنه و کنارت باشه چراکه نه ولی اگه همسرمخالف باشه و خودتم حوصله نداشته باشی نیاری بهتره بچه دوم زمانی خوبه که هم امکانات ب اندازه کافی هم ارامش وحمایت همسرباشه

عزیزدلم هرچی سن میره بالا صد در صد کم حوصله تر و برای خودت خطرهایی داره و بیشتر اذیت میشی
البته بستگی به خودتم داره شاید اون موقع توانشو داشته باشی که من بهت قول میدم بچه پسر هرچی بزرگتر میشن شلوغ کارتر و اعصابی واسه پدر و مادر نمیزارن اگه میتونی بچت که دو یا سه ساله شد بیار
من خودم چون سنم بالاس با اینکه بچم کوچیکه ولی الان باردارم
باخودم میگم سختیشو باهم میکشم بهتره اینجوری هم دخترم همبازی داره و هم من دیگه کم کم حوصلم نمیکشه و شوهرم دست به کمکه

من قبول ندارم هرچی پول و رفاه بیشتر باشه بچه بهتر بزرگ میشه.
کم ندیدیم مامانای بی سوادی که چه بچه هایی بزرگ کردن که کیف میکنی.
و کم ندیدیم بچه های مرفه و پولداری که از کوچیکترین روابط اجتماعی و ادب و تربیتی برخوردار نبودن.
همه جی برمیگرده به شیوه ی تربیت ما و هدف ما از آوردن بچه

دوستان
چله ی مادری استاد عباسی ولدی رو شرکت کنین
نگاه تون به مادری و فرزند داری کلاااااا تغییر میکنه.
حال تون خیلی خیلی خوب میشه.
من دو مرتبه شرکت کردم انقد خوبه.
دوره ش رایگانه و مطالعه محور
باید ۴ تا کتاب بخونین
عالیه عااااااالیییییییی.
از دستش ندین
برین توی سایت تربیتکده، ثبت نامش شروع شده

من تو 35اوردم عزیز

اره هر دوتا سزارین... اولی دختره الان ۱۵ ماهشه... دومی پسره ۱۰ روزه....

بزرگترین چالشم شب خوابیدن هست
دخترم اگر وسط خوابش بیدار بشه خیلی بداخلاقی میکنه.... تا ساعت ها با تمام توان گریه میکنه

اگر نصفه صدای گریه دومی خیلی بلند باشه که بیدارش کنه
یا مثلا لای چشماش رو باز کنه و ببینه من کنارش نیستم (پسرمو بردم توی اتاق دیگه شیر بدم که صدای گریه ش دخترمو بیدار نکنه)
دیگه واویلا میشه

تا الان خونه مامانم بودم
وقتی پسرم برای شیر نق میزنه ، تا هنوز صدای گریه ش بلند نشده ، سریع میبرمش توی اتاق دیگه تا شیر بدم ، مامانم رو هم بیدار میکنم و میگم که بره کنار دخترم بخوابه که اگر چشم باز کرد تنها نباشه...

اما از امشب که میخوام برم خونه خودم نمیدونم چی کار کنم....🥺

ولی در طول روز مشکل خاصی وجود نداره... سخت هست ولی شدنیه....

اما برای شب هنوز چالش دارم

با منی مامان رادین

اما تو اگه بهترین ها و همه چیزو واسه بچت مهیا کنی بازم ی چیزی هست ک بعدا ها میگه من فلان چیز رو میخاستم برام نخریدن یا میگه فلانی چی رو داشت من نداشتم
این ذات همه ی بچه های

خدا یکی
یار یکی
بچه هم یکی
😂😂😂😂
به نظر من با این وضعیت هزینه ها بزرگ کردن یدونه بچه که چشم و دهن سیر باشه و تقریبا بتونیم از هر ۱۰ تا خواسته ای که داره حد اقل پنج تاش رو براش فراهم کنیم و براش وقت بزاریم و حمایتش کنیم خیلی بهتره تا این که دو یا سه تا بچه داشته باشیم و نتوانیم هیچ کدوم رو حمایت کنیم و حتی خواسته های جزئی که دارن رو نتونیم فراهم کنیم
مگر این که واقعا وضع مالی خوبی داشته باشیم و رفاه همه جوره باشه
آره چرا که نه
دوسال یکی آدم میاره و شرمنده هیچ کدوم نمیشه
من خودم عاشق بچه ام ولی به خاطر شرایط مالی دیگه نمی‌خوام بیارم و می‌خوام همین یدونه رو بدون عقده بزرگ کنم ولی اگه تو سن بالا خدا خواست و ما هم وضع مالیمون خوب شد صد در صد چند تا دیگه میارم

از نظر بیولوژیکی بهتر اینکه سه سال فاصله بدید تا بدنتون بتونه ریکاوری بشه. بچه هم تا سه سالگی شخصیتش‌ شکل میگیره و نیاز به توجه کامل شما رو داده. برای بچه توجیه ای وجود نداره که خب مادرم بارداره اشکال نداره توجه نمیکنه، هر بی توجهی سبب محرومیت روحی میشه. بعد سه سالگی بچه کم کم تقسیم شدن رو یاد میگیره و قبلش این توانایی نداره.، پس اونجا میفهمه مادر و میشه با خواهر و برادر تقسیم کرد نه اینکه فقط برای خودش باشه.‌بنظرم حداقل سه سال بین دوتا تولد فاصله بزارید.

عزیزم من بچه اولم رو ۲۲ سالگی و دومی رو ۲۶ سالگی آوردم
قطعااااا حوصله ام سر اولی بیشتر بود
اما سر دومی خییییلی صبور تر شدم
و خدااااایی من بچه های خوبی دارم اذیت نمیکنن
اما برای همه نمیشه ی نسخه پیچید
به نظر من هم زودتر از ۵ سال اقدام کن

همه اینا بستگی به شرایط خودت و اعصابتون داره قطعا سن که بالاتر میره هم خسته تری هم بی حوصله تر ولی اگه توانش رو داشته باشی میتونی. من الان۳۵ ساله امه و واقعا مثل قبل حوصله ندارم ولی خب مثلا عمه من بچه دومش رو ۴۳ سالگی آورد

من الان ۳۷ سالمه و تازه دومی رو زایمان کردم

سوال های مرتبط