دیشب تا نصف شب فقط داشتم پسرمو نگاه میکردم و بوسش میکردم

عذاب وجدان داره خفم میکنه

در طول روز اصلا نمیرسم باهاش بازی کنم همش کار کار اخرشم براش غذا درست نمیکنم حوصلم نمیکشه

از یطرفم اصلاوابستم نیست یه پست دیدم نوشته بود بچه ای ک اضطراب جدایی نداشته باشه رابطه عاطفی عمیقی با مادر نداره

هروقت بیرون میرم ازدیدنم خوشحال نمیشه ولی عمو و خاله میبینه هلاک میکنه خودشو براشون

دو روز دیگم ک باید بزارمش و برم سرکار

طبیعیه، چون اونارو کمتر میبینه ذوق میکنه. اشکال نداره بزار بچت اجتماعی شه.
صبح که بیدار میشی یه غذا واسه اون طفل معصوم بزار، از غذای خودتون مهم تره. دو ماه دیگه هم میتونه از غذای خودتون با ادویه ملایم بخوره

عزیزم برای غذاش یه روز وقت بذار یه برنامه ی هفتگی بنویس و خودتو خلاصه کن، بعد هر شب مواد لازم اون رو بذار کنار یا آماده کن اینطوری سردرگم نمیشی وقت کم تریم صرف میکنی

اوف روز اول دوم برای من خیلی سخت بود الانم هستا ولی خب مجبورم عادت کنم تا آینده ی بهتری براش بسازم
دختر من تا منو میبینه میخواد بیاد بغلم محکم بغلم میکنه سرشو میذاره رو شونم
خوبه که وابسته نیس پسرت کمتر اذیت میشه وقتی نیستی پیش کی میذاریش؟