خانما تایپیک قبل ک گذاشتم انقد انتقاد کردید گفتید کارم اشتباهه عذاب‌وجدان گرفتم، اون همسایه‌م ک برا چیز میز میفرسته ی خانم مسنه زمین‌گیره بیشتر با عصا و واکر راه میره درسته ی روزی خودمم پیر میشم و ... ولی خب دیگه غذاهاش ب دلم نمیشینه، ی پسر داره ک اونم ۵۰ ۵۵ سالش میشع زنشو طلاق داده با مادرش زندگی میکنه اهل دود ایناس(غیبت نباشه خدایا توبه) سر همین چندشم میشه از غذاهاشون، وگرنه من وسواس ندارم ک نتونم غذای بیرون یا مهمونی یا کسی رو نخورم...
حالا شما بااین شرایط جای من باشید چکار میکنید??

من وسواس شدید ندارم مهمونی اقوام یا غذای رستوران با همسایه فرق داره من خودم هرچی همسایه بیاره لب نمیزنم ب هیچ عنوان

عذاب وجدان برا چی میگیری دختر خب حق میگی

عزیزم اگر دوس نداری از دستپختش بخوری غذا رو بگیر ببر به ی نیازمندی بده
خب بعضی از ادما هم اخلاق شما رو دارند منم گاهی وقتا اینجوری میشم ولی غذا رو دور نریز
حیفه خیلیا به همون نیازمندن
دیگ خودت تصمیم بگیر

لااقل لقمه کن الویه رو
شب میری دوری بزنی یا صبح بیرونی بده بچه های کار بخورن
بده معتادای کنار خیابون
مربا هم همینطور

بابا بیخیال صلاح زندگی خودتو خودت بهتر میدونی

منم اخلاقم این حس کنم یکم کثیف نمیتونم بخورم اما خب نمیریزم دور میدم نیازمند

* ولی خانمه واقعا تمیز و با سلیقه‌س همیوقت نمیخواد کم بیاره، ازوناس از هر انگشتش ی هنر میباره بقول خودش انگار از زندگی شانس نیاورده... خونه زندگی‌شو هم کمکی داره گاهی میاد تمیز میکنه