بچه ی من خیلی بهم وابسته هستش خیلیییی حتی دسشویی هم میخوام برم با روروئک میبرمش پشت در نمیذاره هیچ کاری انجام بدم همه کارام میمونه ظرفا جارو و گرد گیری بعد من یه اخلاقی دارم اگه خونه ام کثیف وریخت و پاش باشه دیگه خلق و اعصابم میریزه بهم خیلیییی اینجوری اذیت میشم هی نگاه به خونه میکنم خودمو لعنت میکنم و عصبی میشم چاره ای هم ندارم گاهی نشسته جارو برقی میزنم که پیش کیان باشم ولی فایده نداره

عزیزم به این فکر کن هزاران نفر ارزوی موقعیت شمارو دارن دو ست یک لحظه فرزند خودشون رو بغل بگیرن بعدش دیگه نگگبخاطر چنین مسائلی ناراحت و عصبی نمیشی

بچه منم همینجوره ولی. وقتی مامان بابا خودم یا مادرشوهرم پدرشوهرم میبینه اصلا بمن محل نمیذاره و خونه ک تنهایم همش چسبیده بمن

خود منی 😆

میفهممت عزیزم

اضطراب جدایی دارن تو این سنین هر وقت که میبینی حال بچت خوبه کم کم طی روز کاراتو بکن و وقتی هم که خوابه فرصت خوبیه برای انجام کارهای کم صدا و بیصدا خوراکی بده دستش یه اسباب بازی بده دستش تا چند دیقه بتونی کارتو بکنی

پسر من هم خیلی بهم وابستست میاد پشت در دستشویی میمونه گریه می‌کنه منم از اونور صحبت میکنم باهاش میگم برو اونور در و باز کنم هی صدای در و درمیارم تا میام بیرون خخ چاره چیه
ولی عاشق جاروبرقیه موقعی ک میارم وسط خونه ذوق می‌کنه فقط موقع ظرف شستن ازم آویزون میشه یه ظرفی چیزی میدم دستش ولی ول کن نیست منم میام می‌شینم تا حواسش پرت بشه دوران لذت بخشیه

الان از اون موقع هاست که داغونم و به دور و برم نگاه میکنم تازه چندشبم هست آقا خواب نداره تاصبح چندباربیدارمیشه

همه باید این مراحل بگذرونیم و صبوری کنیم
انشالله بزرگتر ک بشن اوضاع ب حالت قبل برمیگرده
تا دو سالگی همینه