سلام خانما، لطفاً بدون قضاوت راهنمایی کنید ، من توی 3سال دوران عقد خیلی از طرف خانواده همسرم اذیت شدم چندین بار کار همسرم به خودکشی کشید ، توی بارداری هم همش میگفتن خدا کنه پسر باسه، خونم ازشون دوره و زیاد نمیبینمشون ،اما مشکل من اینه مادرشوهرم چندین بار جلوی خودم میگه سلین رو باید عادت بدم به خودم، و الکی میگه سلین پشت سرم گریه کرد و این حرفا، اصلا دلم نمیخاد دخترم علاقه پیدا کنه بهش و یه جورایی گریه کنه پشت سرش، نتیجه اون اذیت ها ازم یه آدم عصبی و پرخاشگر ساخته که با داروی ضدافسردگی واختلال اعصاب شب و روزش رو میگذرونع، اصلا دوست ندارم ببینمشون ، خودشون رو خوب جلوه میدم و همش از خودشون تعریف می‌کنن چیکار کنم ، همش میگه بیام لباس گرم بکنم تنش ببرمش ، به هیچ وجه اجازه نمی‌دم اما دلم نمیخاد اصلا دخترم عادت کنه بهشون در ضمن خیلی هم بین پسر و دختر فرق می‌زارن

تا یه مدت مجبوری تحمل کنی چون دخترت بچه س و متوجه نمیشه و اگر سعی کنی از اونا بدش بیاد اعتماد به نفسش پایین میاد یا حتی ممکنه ارتباطتون خراب بشه ولی بعد از یه مدت که بزرگتر شد طرفداره خودت میشه سعی کن بهونه بیاری نذاری ببرنش

نده ببرن. غلط کردن🫢🫢

دقیقا من پرکن میکنم مادر شوهر منم همینجوری بود و هست متاسفانه

مگه نمیگی دورن ترس چی دیگه

بی محلی کن اصلا محل نده رفتو شد نکن دیر ب دیررر اگه من بودم ک همون دیر ب دیرم نمیرفتم نمیدونم چرا همیشه خانواده شوهر داستان دارن ،تو خودت سلامتت مهم تره تا همه چی

نزار ببرنش دختره من الان بجز خودم بغله کسی نمیره اگه همش پیشش باشی به خودت عادت میکنه

محلش نذار جوابشم نده اگه زنگ زدبیادببره بچه هرکس اختیارش با پدرمادرش ن دیگری

باهاشه رفت و آمد نکنی عادت نمیکنه
اصلا اجازه نده ببرتش بیرون یا بره خونشون بمونه
ولی جلو همسرت بد رفتار نکن که بفهمه ناراحت سه زیر پوستی رفتار کن

وقتی تنهاییم همش بچه بردارشوهرم بغلشه اما جایی بریم محض خودنمایی دخترم رو میگیره،